آیه شریفه « إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعینُ » ؛ دلالت بر بُطلانِ جبر و تَفویض دارد :
زیرا هنگامی که میگوییم : « ایاک نَعْبُدُ » ( تنها تو را میپرستیم ) ، پس داراى اختیار هستیم ، نه مجبور.
این که گوئی این کنم ، یا آن کنم
خـود دلـیلِ اختیـار است ای صَنَـم
و چون میگوییم: « ایاک نَسْتَعِینُ » ( تنها از تو یارى میجوئیم ) ، پس نیاز به او داریم و امور ، مطلقاً به ما تفویض ( واگذار ) نشده است.
این نه جَبر ، این معنیِ جَبّاری است
ذکـــرِ جَبّـاری ، بـرای زاری است
تفصیل بحث در ادامه مطلب