پیام شیعه | Shia

حاضرِ غائب از نَظَر

  واژه غیبت، در زبانِ ما دو معنا دارد:

غیبت در برابرِ حضور : یعنی منظور ما از واژه ی غیبت ، عدمِ حضورِ امام زمان (عج) باشد . غیبتِ به معنای عدمِ حضور، در مورد حجّتِ خدا که وجه الله است؛ قابل تصوّر نیست. محال است حجت خدا ، جایی حاضر نباشد.

این که در دعای ندبه میخوانیم: «اَیْنَ وَجهُ اللهِ الَّذِی اِلَیْهِ یَتَوَجَّهُ اْلاَولِیاءُ» آن وَجهِ خدا ، که اولیای خدا به او توجّه دارند، کجاست؟ جوابش را قرآن داده است: «فَأیْنَما تُوَلُّوا فَثَّمَ وَجْهُ اللهِ»، در روایات داریم که : فرمودند : نحن وجه الله ( ما همان وجه خدائیم ) .

«اَللهُ لا إِلـهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ» خدا قیّوم عالم است. خلیفه ی این قیّوم کیست؟ حجّت خداست. حجّت خدا به قائم‌مقامیِ خدا، قیّومِ عالم است. او عالَم را به أذن الله برپا نگه داشته است. مگر میشود او نباشد و چیزی برپا باشد؟ لولا الحجة لساخت الارض باهلها ( اگر یک لحظه حجت خدا نباشد دنیا نابود می شود )

اگر نازی کند از هم فرو ریزند قالب ها

لذا غیبتِ به معنای عدمِ حضور ، در موردِ حجتِ خدا و این که کسی بگوید امام زمان علیهالسّلام حاضر نیست، اصلاً حرف بی ربطی است.

معنای دوّم غیبت : پنهان بودنِ در برابرِ آشکار بودن و غیبتِ در برابر ظهور است. معروف است که اغلب می گویند امام ،حاضر است ولی ظاهر نیست ! علیرغم انتظار خیلی از مخاطبان عرض می کنم که این معنی نیز نادرست است .

ظاهرتر از حجّت خدا در این عالم کیست؟ یکی از اسامی خدا ( ظاهر) است و امام زمان به حکم ( نحن و الله الاسماء الحسنی ) ، همان نوری است که همه ی عالم بطور مستمر به نورانیت و اشراق ایشان ، ظاهر است ، اگر ما هم پا به عرصه ی وجود و ظهور گذاشته ایم از این رهگذر است . ( الشیعة مِن شُعاعِ نورنا ... ﺇﻥﱠ ﺭﻭﺡَ ﺍﻟﻤُﺆﻣِﻦِ ﻟَﺄَﺷَﺪﱡ ﺍﺗﱢﺼﺎﻟﺎً ﺑِﺮﻭﺡِ ﺍﻟﻠّﻪ ﻣِﻦِ ﺍﺗﱢﺼﺎﻝِ ﺷُﻌﺎﻉِ ﺍﻟﺸﱠﻤﺲِ ﺑِﻬﺎ).    

معنی ولائی و صحیح غیبت چیست ؟

حالا که غیبتِ حجّتِ خدا ، نه به معنای عدمِ حضور و نه به معنی عدم ظهور است ، پس غیبت به چه معناست ؟ اگر ایشان هم حاضر و هم ظاهر است ، پس چرا او را نمی بینیم ؟ !

پاسخ این است که ما از ایشان غائب هستیم . اگر حواس ظاهری و باطنی خود را ( جمع ) کنیم ، آنوقت ،حضور و ظهورِ ایشان را درک خواهیم کرد . لذا روز ظهور حضرت ، جمعه است.  (هذا يَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ هُوَ يَوْمُكَ الْمُتَوَقَّعُ فِيهِ ظُهُورُكَ وَ الْفَرَجُ فِيهِ لِلْمُؤمِنِينَ عَلىٰ يَدَیكَ). مَتی غِبْتَ حَتّیٰ تَحتاجُ اِلیٰ دَلیلٍ یَدُلُّ اِلَیْکَ؟ کی غایب شده‌ای تا به راهنمایی ،نیازمند باشی که به سوی تو راهنمایی کند؟

  کی رفته‌ای زدل که تَمنّا کنم تو را

کی بوده‌ای نَهفته که پیدا کنم تو را

غیبت نکرده‌ای که شوم طالبِ حضور

پنهان نگشته‌ای که هویدا کنم تو را

با صد هزار جلوه برون آمدی که من

با صد هزار دیده ، تماشا کنم تو را

روز قیامت هم ، روز جمع شدن است؛ (يَوْمَ يَجْمَعُکُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ)، یکی از اسمهای قیامت یوم الجمع است. لذا اگر جمع شوی، اوّل قیامت صغریٰ برپا میشود که این قیامتِ صُغریٰ ، ظهورِ حجّتِ خداست.

در اصطلاح اهل معرفت : برخی در مقام فرق ( تفرقه ) هستند ، عده ای به مقام ( جمع ) رسیده اند و گروهی نیز به مقام جمع الجمعی این دو مقام نائل شده و بین وحدت و کثرت ، جمع سالم نموده اند .

در قیامتِ صُغریٰ، حجّتِ خدا ملاقات میشود؛ یوم اللّقاءِ حجّتِ خداست ؛ اما در قیامتِ کُبریٰ، یَومِ لِقاءُ الله (دیدار خدا )  ، با چشم دل است .

امام عسگری (ع) در روایتی خطاب به امام زمان (عج) فرمودند: اِعْلَمْ أنَّ قُلُوبَ أهْلِ الطَّاعَةِ وَ اْلإخْلاصِ نُزَّعٌ إلَيْكَ مِثْلَ الطَّيْرِ إذا أمَّتْ أوْكَارَها.

فرزندم ، مهدی جان : قلبها و دلهای اهل طاعت و اهل اخلاص به سوی تو پرمیکشد؛ همان طور که پرندگان به سَمتِ آشیانه ی خود ، پَر می کشند .

ای غائب از نظر ، بخدا می سپارمت

جان بسوختی و به جان دوست دارمت
خواهم که پیش میرمت ای بی وفا طبیب

بیمار باز پرس که در انتظارمت

(( برگرفته از دروس کلام تطبیقی ، مبحث انتظار ؛ توسط سید رضا نوعی ، متخلص به حکیم ))

(( طبیبِ عشق ))

قال الصادق علیه السلام: (( فِي طِينِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع الشِّفَاءُ مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ هُوَ الدَّوَاءُ الْأَكْبَرُ. ))
ترجمه : امام صادق ع فرمودند : ((شفاى هر دردى در تربت قبر حسين (عليه السلام) است و همان است كه بزرگترين داروست))

(كامل الزيارات ص 275 - وسائل الشيعه ج 14 ، ص 524 )
بدرستیکه ،تُربتِ پاکِ امام حسین (ع ) ، شفاست  ،بلکه فراتر از آن اینکه ، ایشان ، طبیبِ عشق است و به همین دلیل،خاکِ کوی او ، هر دردی را شفا و هر آلامی را  دواست ، بلکه به تعبیر امام صادق در روایت فوق ، خودِ ایشان ، داروی اکبر و کیمیائی اعظم است .
بر میوه ی بهشت ، دگر لب نمی زنند
آنان که طعمِ تربت ِاو را چشیده اند
متاسفانه روایت را اغلب طوری دیگر معنا کرده و ضمیر (هُو َ) را به (طِین ) ارجاع داده اند ، که در این صورت، معنی آن می شود (تربتِ حسین دوای اکبر است).
لیکن به نظر این حقیر، همانگونه که در بالا توضیح دادم ، ضمیر (هُو َ) به امام حسین ع  ، بر می گردد  و  بر این اساس باید گفت : امام حسین ، طبیبِ عشق است ، فلذا  ، نَفَسِ مسیحائی او دوا  و کیمیای اکبر ، بلکه اعظم است و به همین دلیل می باشد که تربتِ پاکش نیز شفاست ...
گفته ای لعلِ لبم ، هم درد بخشد ، هم دوا         
گاه پیشِ درد و گه پیشِ مُداوا میرمَت
ثواب حجِ قبول و نماز ، آنکس بُرد
که خاکِ میکده ی عشق را زیارت کرد
کیمیائی است عجب بندگی پیر مُغان
خاکِ او گشتم و چندین درجاتم دادند
جای بسی شگفتی است از کسانیکه برای بهره مندی از شفا ، به تربتِ مُطهرِ ایشان روی می آورند ( که در حَدِّ خود ، صحیح و حق است) لیکن از این معنا غافلند که حسین  (ع ) ، طبیبِ عشق و  کیمیای اعظم و  داروی اکبر است.
 

باید به این قوم گقت:
علاجِ ضعفِ دلِ ما کرشمه ی ساقیست          
برآر سَر ،که طبیب آمد و دوا  آورد

طبیب عشق ، مسیحا دَم است و مُشفق ، لیک

چو درد در تو نبیند ، کِرا دَوا بکند
و چه خوب سروده حکیم الهی و عارف ربانی ، ملاهادی سبزواری :
خوشا جانی که جانانش تو باشی          
خوشادردی که درمانش تو باشی
بباید تَرکِ جان گفت و به سَر رفت          
بآن راهی که پایانش تو باشی
نه با ایمان بُوَد کارش نه با کُفر          
هر آنکس کُفر و ایمانش تو باشی
خِرَد زنجیری و دیوانه ات شد                    
که خود زنجیر جنبانش تو باشی  
(( برگرفته از دروس عرفان در مکتب حسین (ع) توسط سید رضا نوعی ، متخلص به حکیم))

🚩(( پاکبازی در قُمار خانه ی عشقِ عاشورائی )) ❣️

👈 قمارِ عشق ، بُردی ندارد .

قمارِ عاشقان ، بُردی ندارد از نداران پُرس
شبِ بَدمَستی و صبحِ خُمار از مِیگُساران پُرس

🌺سالِکِ الی الله در قُمارخانه ی عشق ، مرحله به مرحله ( بر اساس ابتلائاتِ گوناگون ) ، از همه ی تعلقاتِ خویش ( محبت و تعلق به زن ، فرزند ، مقام ، ثروت ، آبرو ، جان و نهایتاً  تعلق از هر چه غیر اوست ) گذشته و به فناء فی الله می رسد ، بالاترین درجه ی قُمارِ عشق ، فنای از فَنا  می باشد .

👏دراینجا هر چه را در راهِ محبوبِ اَزَل ، باخته ، به او بر می گردانند و سالِکِ الی الله به مقامِ بَقاء بالله رسیده و با نیروی ولایت تکوینی و خلیفة اللهی ، همه ی عالَم را در قبضه ی تصرفِ او ( به إذنِ الله ) درمی آورند .👑

⚡️مبحثی را که اخیراً با عنوان اربعین کلیمی یا اربعین محمدی ، ( در همین کانال ) مطرح کردیم ، به همین پاکبازی و قمار عاشقانه ، اشاره دارد.

🐪شروعِ این حرکت و کاروانِ عشق از اول ذی الحجه شروع و تا پایان دهه ی اول از ماه مُحرم ( روز عاشورا ) ، خاتمه می یابد . در این حرکتِ معرفتی و عاشورائی ، سالِکِ عارف و مِحِبِّ اهل بیت (ع ) ، در کاروان حق طلبی و سفرِ عشق ، از همه ی تعلقات ،گذشته و نهایتاً در مَسلخِ عشق به مقام پاکبازی و فناء فی الله ، نائل می گردد.

🚩((یا ابا عبدالله : السلام علیک و علی الارواح الَّتی حَلَّت بِفِنائک ....))

🌸قرآن از این افراد به مُخلَصین ، یاد می کند که مقام آنها بالاتر از مُخلِصین است .

🏇اینها چون همه چیز خود را در قمار عشق باخته اند ، لذا چیزی ندارند تا مورد بازخواست و محاسبه در آن دنیا قرار گیرند بنابراین از حساب ، معاف هستند .

🔰 فکَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ‌ إِلاَّ عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ‌ ﴿الصافات‏،  آیات 127 و 128﴾

📝 ترجمه : پس او را دروغگو شمردند ، و قطعاً آنها [ برای حساب ، در محشر ] احضار خواهند شد ،مگر بندگان پاكدين خدا .

✅ اینجانب در یکی از اشعارم در مورد قمار عشق اینگونه سروده ام :

سحر از وَفا نمودی به دَرَم گُذارِ دیگر             
به کمندِ  زُلفْ کردی ، هَوَسِ شکارِ دیگر

به قُمار خانه ی تو ، دل و دین بباختم من              
شده ام به نَقدِ جانم به سَرِ قُمارِ دیگر

نه مرا  ز دردِ عشقت ، همه مُبتلا نِمودی              
چو مَنی به هر دیاری بُوَدت هزارِ دیگر

دگران زجام  و من هم ، ز غَمَت خراب گشتم              
همه را خُمارِ مِیْ  بود و مرا خُمارِ دیگر

نبُوَد جز این تمنّا به دلم که از وفایت            
سرِ من رَوَد  به دار و  بروم  به دارِ دیگر

✅ شیخ بهائی ( ره ) نیز شعر زیبائی دارد :

ساقیا ، بِده جامی، زان شرابِ روحانی
تا دمی برآسایم زین حجابِ جسمانی

بهرِ امتحان ای دوست، گر طلب کنی جان را
آنچنان برافشانم، کز طلب خجل مانی

بی‌وفا نگارِ من، می‌کند به کارِ من
خنده‌های زیرِ لب، عشوه‌های پنهانی

دین و دل به یک دیدن، باختیم و خُرسندیم
در قمارِ عشق ای دل ، کی بُوَد پشیمانی؟

ما ز دوست غیر از دوست، مقصدی نمی‌خواهیم
حور و جنت ای زاهد ، بر تو باد ارزانی

زاهدی به میخانه، سرخ رو  ز مِی ‌دیدم
گفتمش: مبارک باد ، بر تو این مسلمانی

 مولوی هم در این مورد اینگونه سروده :

خنُک آن قُماربازی که بباخت آن چه بودش
بنَماند هیچش الاّ ، هَوَسِ قُمارِ دیگر

👈(( برگرفته از دروس عرفانِ عاشورائی و حسینی ،توسط سید رضا نوعی ، متخلص به حکیم )) 🚩 🕌