پیام شیعه | Shia

به مُلازمانِ سلطان که رساند این دعا را

که به شُکرِ پادشاهی ، ز نظر مَران گدا را

ز رقیبِ دیو سِیرت به خدایِ خود پناهم

مگر آن شهابِ ثاقب ، مددی دهد خدا را 

شرح اجمالی ابیات فوق چنین است :

سلطان : منظور از سلطان ، امام زمان عج می باشد .

که در زیارت وارده ی ایشان عرض می نماییم : اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا خَليفَةَ الرَّحْمان ....

(( شرح ابیات در ادامه ی مطلب ))

 براساسِ روایاتِ وارده ، تأویلِ کلمه ی سلطان ،در آیات 33 و 80 سوره ی مبارکه ی اِسراء ، امام زمان (عج) می باشد :

بعنوان نمونه :

( يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ فَانْفُذُوا لاَ تَنْفُذُونَ إِلاَّ بِسُلْطَانٍ‌ )﴿الرحمن‏، 33﴾

وَ قُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَلْ لِي مِنْ لَدُنْکَ سُلْطَاناً نَصِيراً ﴿الإسراء، 80﴾

وَ لاَ تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَاناً فَلاَ يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ إِنَّهُ کَانَ مَنْصُوراً ﴿الإسراء، 33﴾

رقیبِ دیو سیرت :

شامل همه دشمنان اعم از ابلیس ، هوای نفس ، دشمنانِ دوست نَما و ... می باشد که از شرّ آنها می بایست استعاذه نموده و به خدا پناه بُرد .

شهابِ ثاقب :

در آیه 10 سوره الصافات ( فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ‌ )، کلمه ی ثاقِب ( که به معنی نافذ و رخشنده است ) بعنوان صفتی برای شهاب ، قرار گرفته و در آیه 3 سوره الطارق ( النَّجْمُ الثَّاقِبُ‌ ) ، صفتِ ثاقب بودن برای ( النجم = ستاره ) ذکر شده است که در هردو جا بر حسبِ برخی از روایات وارده ، ستاره و نیز شهابِ ثاقب ،  به حضرات معصومین علیهم السلام تاویل گردیده است .

خصوصاً اینکه در دعای ندبه ، خطاب به امام زمان (عج) عرض می نمائیم ( یَابْنَ الشُّهُبِ الثّاقِبَهِ ) یعنی ای فرزندِ شهاب های رخشنده ......

ای گشته  ز جامِ عشق سَرمَستِ  خدا 

صَهبای خِرَد کشیده از دستِ  خدا

خواندند شهابِ ثاقِبَت زانکه تویی

تیری که رها شدست از شَستِ خدا

حال با عنایت به توضیحات فوق :

 شرح ابیات فوق اینگونه خواهد بود که :

همانا سلطانِ من ، خلیفه الله ، صاحب العصرِ و الزّمان ، یوسفِ مصرِ وجود ، گُلِ نرگس ، عزیزِ زهرا ست (عج ) .

چه کسی به ملازمان و حاجِبان و پرده دارانِ این سلطان ، دعا ( درخواست و حاجتِ ) مرا مَعروض می دارد که ای عزیزِ عالمِ هستی ، به شُکرانه ی نعمتِ سلطنت و ولایتِ خدادادی خویش ، گدایِ رَه نشینِ خود را از نظرِ لطف و عنایتت ، محروم مساز .

من از دستِ رقیبِ دیو سِیرت ، بخدا پناه برده ام و این پناه جوئی تا هنگامیکه خطرِ دشمن باقی است علی الدوام ادامه خواهد داشت .

مگر اینکه سلطانِ نصیرِ من ، همچون شهابی نافذ و رخشنده ، با نورِ جلالِ خویش او را دفع نماید.

در جائی دیگر حافظ از این پناه جوئی و استعاذه ی ولائی ، اینگونه یاد کرده است :

سلطانِ غم هر آن چه تواند بگو  بِکُن

من بُرده‌ام به باده فروشان ، پناه از او

منظور از باده فروشان ، شاهنشاهِ اولیاء امیرالمومنین و سایرِ حضراتِ معصومین و اولیاءالله می باشند.