پیام شیعه | Shia

پيامبر اعظم (صلوات الله عليه و آله) فرمودند :

لَوْ كَانَ‏ الْحِلْمُ‏ رَجُلًا لَكَانَ عَلـِيّاً

اگر قرار بود حلم به صورت مردي جلوه کند همانا آن، علي بود

وَ لَوْ كَانَ الْفَضـلُ شَـخْصاً لَكَانَ الْحَسَنَ

و اگر قرار بود فضل به صورت شخصي تجلي يابد همانا آن، حسن بود

وَ لَوْ كَانَ الْسَخَاءُ صُورَةً  لَكَانَ الْحُسَيْنَ

و اگر قرار بود بخشندگي صورتي داشته باشد همانا آن، حسين بود

وَ لَوْ كَانَ الْحُسْنُ هَيْئَةً لَكَانَتْ فَاطِـمَةَ بَلْ هِـيَ أَعْـظَمُ

و اگر قرار بود حُسن و خوبي شکلي داشته باشد همانا آن، فاطمه بود؛ بلکه فاطمه فراتر از خوبي است

إِنَّ فَاطِـمَةَ ابْنَتِي خَيـْرُ أَهْـلِ الْأَرْضِ عُنْصُراً وَ شَـرَفاً وَ كَرَماً.

به درستي که دخترم فاطمه بهترين اهل زمين است در شرافت و کرامت.

مائة منقبة من مناقب أمير المؤمنين و الأئمة (ابن شاذان)، ص126 .127  (منقبه السابعه و الستون 67 )

قندوزی فی ینابع الموده (ص 263) , الجوینی فی فرائد السمطین حدیث 392

شرح حدیث در ادامه مطلب

1- در فقره ی اول حدیث ، علی علیه السلام به آئینه ی تمام نمای حِلم توصیف شده در صورتیکه به تعبیر قرآن کریم ، تنها پرتوئی از این صفت در پیامبر اولوالعزمی مانند حضرت ابراهیم ( ع ) و جلوه ای از آن در حضرت شعیب ( ع ) ظاهر بود .

إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُنِيبٌ‌ زيرا ابراهيم ، بردبار و اهل راز و نیاز و انابه [ به سوى خدا ] بود .﴿هود، 75﴾

قَالُوا يَا شُعَيْبُ ... إِنَّکَ لَأَنْتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ گفتند : « اى شعيب ، ... براستى كه تو بردبارِ فرزانه‏اى . »﴿هود، 87﴾

یا علی : آنچه خوبان همه دارند تو یکجا داری ...

2- در فقره ی دوم حدیث ، امام حسن ( ع ) به مجسمه ی کاملی از فضل ، توصیف شده که تنها با اظهار عجز در مقابل این هیکل توحید و فضائل می بایست معترف شویم که :

ای کریم اهلِ بیت :

( کتابِ فضلِ ترا آبِ بحر کافی نیست             که تَر کنم سَرِ انگشت و صفحه بشمارم )

3- در فقره ی سوم حدیث ، امام حسین ( ع ) به معدنِ جود و سخا توصیف گردیده است ؛ زیرا ایشان مَظهرِ اسمِ ( یا باسِطَ الیَدَینِ بِالعَطِیِعَة ) و رَحمَةُ الله الواسعه می باشد .

مَرو  ای گدایِ مسکین دَرِ خانه ی علی زن

که حسین میزند شـب ، دَرِ خانه ی گـدا را

4- در فقره ی چهارم حدیث ، حضرتِ زهرای مرضیه سلام الله علیها به معدنِ شرافت و کرامت و برتر از همه ی اهل عالم توصیف شده و از همه مهمتر تاکید شده که ( حُسن ) یعنی نیکی ، زیبائی و کمالِ مُطلق به تمامه در وجودِ مقدسه ی ایشان ظاهر گردیده و هر جا شرافت ، کرامت و کمالی ، پیدا شود ، از پرتوی این آفتابِ رخشنده ، زهرای مرضیه ( س ) است . 

واینکه پیامبر اکرم ( ص ) بعد از توصیف فوق ، بلافاصله می فرمایند: ( بَلْ هِـيَ أَعْـظَمُ ) یعنی ایشان از این توصیف ، برتر و والاتر است ، بخاطر اینکه حضرتِ زهرای بتول ( س ) فقط مَظهرِ حُسن و جمالِ الهی نیست بلکه مَظهرِ جامع و کاملِ ( جمال و جلالِ ) خدا می باشد.

یکی از معانی ( فاطمه ) این است که خلق از رسیدن به کُنهِ مقام ومعرفتِ ایشان ، عاجز می باشند و درشأنِ او که حقیتِ لَیلَةُ القََـدرمی باشد ، فقط می توان گفت : وَ مَا اَدراکَ مَا لَیلَةُ القََـدر...

شیــر عـرب کـه لـرزه به ارکـان کُفــر زد

کشتی شکست خورده ی هجرانِ فاطمه است

5- حدیث فوق از کتاب مائة منقبة من مناقب أمير المؤمنين و الأئمة ، تالیف فضل ابن شاذان قمی ، از بزرگان شیعه در قرن چهارم و پنجم هجری و از منابع مهم روایی شیعه است که بزرگانی چون ابوالفتح کراجکی، سید ابن طاووس، علامه مجلسی، سید هاشم بحرانی و علامه امینی احادیث آنرا در کتب خود از آن نقل کرده‌اند.  مؤلف از میان اخبار متعدد، یکصد روایت را گلچین کرده و بزرگانی از اهل تسنن به آن اعتماد کرده و مطالب و روایات آن را در کتاب هایشان آورده‌اند، مانند خوارزمی در دو اثرش مناقب و مقتل الحسین علیه السلام، ابوعبیدالله شافعی در کفایة الطالب، حموینی در فرائد السمطین. مؤلف بر آن بوده که تنها از روایات اهل سنت در فضائل اهل بیت استفاده نماید و چنین کرده است .