پیام شیعه | Shia

و اللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى‌ ﴿الليل‏، 1﴾ وَ النَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى‌﴿الليل‏، 2﴾
هان ای یوسفِ زهراء (عج)، در مکتبِ معرفتی شما اینگونه آموختیم که تأویلِ ( وَ اللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى‌ ) ،شبِ یلدایِ هجرانِ شماست .

     در این شبِ سیاهم ، گُم گشته راهِ مقصود

     از گوشه ای برون آی ، ای کوکبِ هدایت

اما فقط این نیست ، بلکه در طولِ قُرون و اَعصار ، سایه ی مَنحوسِ طَواغیت ( اَعَم از شجره ی ملعونه ی بنی امیه ها ، بنی عباس ها ، آلِ زیاد و آلِ مَروان ها و  تمامی حُکّامِ ظُلم و جور و از آن شوم تر ، سایه ی جهل و غفلت ) در این ظلمتکده ی دنیا ، از مصادیقِ بارزِ آیه ی ( وَ اللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى‌ ) می باشد و تنها با تجلّی و ظهور آفتابِ جمالِ توست که آیه ی ( وَ اللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ) تأویل خواهد شد .

    بوی آسایشِ گیتی نَرِسَد ، بر دلِ  رِیش

    صبحِ صادق نَدَمَد تا شبِ یَلدا  نرود

جای تأسف و شگفتی است که عده ای بجای اینکه در صَدَدِ پیدا کردنِ روزنه ای به عالَمِ نور باشند ، بدون هیچ منطقِ صحیحی ، صرفاً بخاطرِ طولانی تر شدنِ چند دقیقه از تاریکی شبی از شب های سال ، که آنهم یک واقعه و رُخدادِ طبیعی است ، با تقلیدی کور کورانه از گذشتگانِ خویش ، با شور و شوق به یکدیگر تبریک می گویند.

👈آنگاه کودکانه به شب نشینی پرداخته و فارغ از هجرانِ مولای خویش ، به خوردنِ آجیل ، شیرینی  و انواع میوه ، مشغول می گردند .

    خداوندا ، در این منزل ، بیافروز از کَرَم نوری

    که تا گُم گشته ی خود را بیابد عقلِ انسانی

ای عزیزِ مِصرِ وجود ، ای تأویلِ ( وَ النَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى‌ ) ، ای صبحِ امید و ای مُعتکفِ پردی غیب :

     شبِ هجرانت ، ای دلبر، شبِ یلداست پنداری 

                 رُخَت چون ماه و دیدارِ تو ،عیدِ ماست پنداری

    دمی نزدیکِ مَهجوران نیایی ، هیچ ننشینی 

                    طریقِ دلنوازی از جهان ، برخاست پنداری

یابن الحسن ، تفألِ من به دیوانِ حافظ در شبِ یلدای انتظار ، این است :

    بر آی ، ای آفتابِ صبحِ اُمّید

          که در  دستِ  شبِ  هجران اسیرم

    به  فریادم  رَس ، ای پیرِ خرابات

               به یک جرعه جوانم کُن که پیرم

    به گیسوی تو خوردم دوش سوگند 

                که من از پایِ تو ، سَر  بَرنگیرم
یلدای منتظران از نگاه معرفت شناسی ، سید رضا نوعی (حکیم )

قصیده ای که سعدی بخاطر سرودن آن شلاق خورد

هلاگو خان ( در سال 656 هجری قمری ) با فتح بغداد ، فرمانِ قتلِ حاکمِ عباسی ( مُستعصم ) را صادر نمود ، لیکن عده ای به او گفتند اگر خونِ حاکم اسلامی ریخته شود ، بلایی نازل خواهد شد . هلاگو نیز دستور داد مُستعصم را درونِ نَمَدِ بزرگی پیچانده و سپس آنقدر او را لگد مال کردند تا به هلاکت رسید .

اما این موضوع ظاهراً برای سعدی آنچنان ناخوشایند بود که در ماتمِ مرگِ خلیفه ی سفّاکِ عباسی ( مستعصم ) همانند طفلی مادر مُرده شیون نموده و در رثای او قصیده ای را با مَطلَعِ  زیر می سُراید که در تمام نسخه های دیوان او موجود است .

    آسمان را حق بُوَد گر خون ببارد بر زمین
    در عزای مُلکِ مُستعصم امیرالمؤمنین

   خونِ فرزندانِ عَمِّ مصطفی شد ریخته
   هم بر آن خاکی که سلطانان نهادندی جَبین

👈برای مشاهده ی تمام قصیده ( اینجا ) و ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

دکتر ابراهیم باستانی پاریزی در ( گذر سعدی از آبادان ) می نویسد :

در اینکه قصیده ی مزبور را سعدی بعنوان مرثیه در رثای مستعصم سروده ، هیچ کس تردید ندارد لیکن مورخان گفته اند که خواجه نصیر بخاطر سرودن این قصیده ، دستور داد سعدی را شلاق زدند ، که بنظر من اصل ماجرا صحیح است کما اینکه مرحوم  جابری انصاری تصریح نموده که خواجه نصیر پس از شنیدن این قصیده ، سعدی را با زدنِ چوب ، تنبیه کرد . البته میرزا محمد تُنکابنی در کتابِ ( قصص العلماء ) شلاق خوردنِ سعدی را با اغراق ذکر نموده و گفته سعدی در اثر ضرباتِ شلاق و چوب از دنیا رفت ، که صحیح نیست زیرا سعدی در سال 692 هجری یعنی تقریباً 20سال پس از خواجه نصیر از دنیا رفته است .

📚(( آگهی شهان از جهان ج 2 ص 26)) ، (( قصص العلماء ص 924-925)) .

مرحوم دکتر علی شریعتی در کتاب هبوط در کویر ( ص 765 ) ، از شاعران بی غیرتی که از راه مدیحه سُرایی درباریان ، ارتزاق می کنند انتقاد کرده و در ادامه سعدی را نیز به شدت مورد توبیخ و سرزنش قرار داده و می نویسد :

خدا مرگت بدهد که مثلاً تو شاعر بزرگِ قرنِ هفتم هستی ، قرنی که مُغول از شرق و صلیبی ها از غرب ، این سرزمین را حمام خون کرده اند ، آنوقت تو با کمال بی دردی به توصیفِ فصلِ بهار پرداخته و سروده ای :

   درخت غنچه برآورد و بلبلان مستند
   جهان جوان شد و یاران به عیش بنشستند

👈برای مشاهده ی سند ( اینجا ) کلیک کنید .

مولوی نیز در مثنوی به استناد یک حدیثِ جعلی ، مدعی است که سلسله ی خلافت در خاندانِ عباس تا قیام قیامت مُستدام و پاینده است :

   آمده عبّاسِ حَرب از بهرِ کین                       
   بهرِ قَمعِ احمد و اِستیزِ  دین
                       
   گشته دین را تا قیامت پُشت و  رو                 
   در خلافت او و فرزندانِ او   

دکتر زرین کوب ضمن تصریح به جعلی بودنِ حدیثی که مولانا در ابیات فوق بدان استناد نموده ، می گوید :

قطعاً مولوی نوشتن مثنوی را دو سال بعد از انقراضِ دولتِ بنی عباس یعنی در سال ( 658 هجری قمری ) آغاز نموده و ابیات مذکور بهترین گواه بر بی خبری او از انقراضِ سلسله ی بنی عباس می باشد .

📚((  زرین کوب ، سِرّ نی ، ج 1 فصل 18 ص 41  ))

👈برای مشاهده ی سند ( اینجا ) و ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

بیش از 90% احادیثِ منقول در مثنوی جعلی و ساختگی است که حدیثِ فوق نیز نمونه ای بارز از آن است و جالب اینکه پارادیمِ فکری و سنگِ زیربنای جهان بینی مولوی و بطور کلی ( تصوف ) بر پایه ی همین احادیثِ جعلی می باشد .

👈 برای اطلاع بیشتر از احادیث جعلی مثنوی ، به بخش ( نقد عرفان و تصوف) همین وب سایت مراجعه نمائید.👉

مولوی که مدعی است که فراتر از الهام ، همانند انبیاء به او نیز وحی می شود ، چگونه با گذشت دو سال از انقراض دولت بنی عباس ، فرشته ی وحی او را بی خبر گذاشته و جالب تر اینکه چندین سال بعد نیز هیچگونه تجدید نظری در سروده ی خود که بی اساس بودنش به اثبات رسیده ، ننموده است .

سلسله ی ننگینِ بنی عباس بیش از چهار قرن ، بدترین ظلم ها را به مسلمانان و خصوصاً اهل بیت (ع) و شیعیان روا داشتند و جنایات آنها به مراتب بیشتر از خلفای بنی امیه می باشد کما اینکه تعداد زیادی از امامان معصوم (ع) به دستِ خلفای بنی عباس به شهادت رسیده اند و مسلماً منظور از شجره ی ملعونه در قرآن ، بنی امیه و مراد از شجره ی خبیثه ، خلفای عباسی می باشند .

برگرفته از تاریخ تحلیلی ادبیات ایران سید رضا نوعی ( حکیم )
 

مرحوم دکتر علی شریعتی می گوید :

رسول خدا سپس گفت : اين درهايی را كه به مسجد باز می‌شوند بنگريد و بجز دَرِ خانه ی ابوبكر، همه را ببنديد.

📚(( کتاب اسلام شناسی ، ص 436 ، دروس دانشگاه مشهد ))

بررسی اجمالی بعمل آمده از منابع معتبر اهل سنت ، حاکیست که حدیثِ فوق را که مرحوم دکتر شریعتی در دروسِ اسلام شناسی دانشگاه مشهد به آن استناد نموده ، جعلی است و این فضیلت ، اختصاص به امیرالمومنین (ع) دارد نه جنابِ ابوبکر .

🔴ابن ابی الحدیدِ مُعتزلی ، که بزرگترین شارحِ نهج البلاغه و سنی مذهب( شافعی ) می باشد ، از حقیقتِ مزبور اینگونه پرده برداشته و می گوید :

💥طرفدارانِ ابوبکر ، با مشاهده ی فضائل علی (ع) ، معادلِ آن فضائل را با احادیثِ جعلی به خلیفه ی اول نسبت دادند . که از جمله ی آن احادیثِ جعلی ، حدیثِ فوق می باشد .

📚(( شرح نهج البلاغه  ابن ابی الحدید ، ج 11 ص 48 ))

👈برای مشاهده ی سند ،اینجا  کلیک  نمائید .👉

حدیثِ سَدُّ الاَبواب ، به معنای مَسدود کردن درها، به واقعه‌ای اشاره دارد که طی آن، پیامبر اسلام (ص) به فرمان خدا دستور داد ، جز دربِ خانه ی  علی (ع )  ، دربِ همه ی خانه‌هایی که به مسجد النبی (ص) باز می‌شدند ، مَسدود شوند.  این واقعه به صورت مُ تواتر در منابع شیعه و اهل سنت نقل شده و جزء فضائلِ علی(ع) به شمار می‌آید ، که ذیلاً به سه منبعِ معتبرِ اهل سنت اشاره می نمائیم :

حاکم نیشابوری که از بزرگترین محدثانِ اهل سنت می باشد ، از قول زید بن ارقم نقل کرده :

رسول اکرم (ص) فرمودند : 👈 بجز دربِ خانه ی علی ( ع ) درب های ورودی منازلِ اصحاب به مسجدالنبی (ص) ، مسدود شوند .👉 ایشان سپس در پاسخ به اعتراض کنندگان فرمودند : به خدا قسم ، این کار را نه از جانب خود ، بلکه به دستور خدا انجام دادم .

حاکم نیشابوری در پایان ، تصریح می کند که این حدیث صحیح است .

📚(( المستدرک علی الصحیحین ج 3 ص 135))

👈برای مشاهده ی سند ، اینجا کلیک نمائید .👉

 نسائی که یکی از صحاحِ سِتّه  ( کتابِ السنن ) ، متعلق به اوست ،حدیثِ فوق را در مورد علی (ع) آورده و محقق کتابِ مزبور ( الدّانی بن منیر آل زهوی ) نیز در ذیلِ حدیث ، به صحیح بودن و تواتر آن تصریح نموده است .

📚(( خصائص نسائی حدیث 38 ص 72-73))

👈برای مشاهده ی سند ، اینجا کلیک نمائید .👉

حافظ نورالدین هیثمی که از بزرگترین محدثان و عالم رجالی اهل سنت است نیز از قول عبدالله بن عمر ( فرزند خلیفه ی دوم ) روایت کرده که ایشان می گوید :
یکی از سه فضیلتِ اختصاصی علی (ع) این بود که : بجز دربِ خانه ی ایشان ، درب های منازلِ اصحاب به مسجدالنبی (ص) ، به دستور پیامبر (ص ) مسدود گردید.

📚(( مجمع الزّوائد ، ج 9 ص 111 حدیث 14698))

👈برای مشاهده ی سند ،اینجا کلیک نمائید .👉
 
نتیجه آنکه :

دکتر شریعتی حتی اگر بنا داشت ، دروسِ اسلام شناسی خود را صرفاً بر اساسِ منابع اهل سنت ، بَنا نهد . در این صورت نیز می بایست به  منابع معتبر و احادیثِ صحیحِ آنها استناد می نمود ، نه احادیث جعلی ؟!  و عجیب آنکه ، نام این حقایقِ وارونه را اسلام شناسی نهاده و خودش را نیز شیعه ی علوی می داند .؟!


دروسِ نقدِ روشنفکرانِ معاصر ، سید رضا نوعی (حکیم )

برای مطالعه مقاله نقدی بر اندیشه پروتستانیسم اسلامی دکتر شریعتی ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

یکی از دانشمندان شیعه می گوید ، روزی با یک وهابی مواجه شدم :

🔸 از من پرسيد : شما شيعه هستيد يا سنی ؟
🔹 گفتم: سنی

🔸 برای اينكه اطمينان كند گفت : بگو خلفای بعد از پيغمبر چه کسانی هستند ؟
🔹 گفتم : سَيِّدُنا  ابوبكر

🔸 گفت : احسنت . بعدش ؟
🔹 گفتم : سَيِّدُنا  عُمَر

🔸 گفت : احسنت . بعدش ؟
🔹 گفتم : سَيِّدُنا  علی
🔸 گفت : پس عثمان چی شد
🔹 گفتم : عثمان را مردم از خلافت خلع كردند .

🔸 گفت : به مردم چه ربط دارد كه خليفه را بركنار كنند ؟
🔹 گفتم : به مردم چه ربط دارد كه خليفه تعيين كنند

🔸 با عصبانیت گفت : تو رافضی (شیعه ) هستی

تبصره :

اعتقاد شیعه این است که امامت انتصابی است و امام را خدا منصوب و پیامبر (ص ) معرفی نموده است .

اما پیروان سقیفه بر این باورند که خلافت ، انتخابی است .

**********

ای تشنگانِ حشر به حقِّ خدا قسم
باور کنید ساقی کوثر فقط علی است

بعد از نبی به امرِ خداوندِ ذوالجلال
ما را امام و هادی و رهبر فقط علی است

**********

(( روزه دارِ واقعی ))

 روزه آن نیست که همسایه ی ما می گیرد
 یا  که  اربابِ  هَوَس رانِ  شما  می گیرد

 روزه آن است که مِسکین ، سَحَری ناخورده
 با همان مِعده ی خالی ز غذا می گیرد

 روزه آن نیست که این ماه ، بعنوانِ رژیم
 مالکِ چاق و شکم گُنده ی ما می گیرد

 روزه آن است که با پیکرِ بی بُنیه ی خود
 مُفلسی از سَرِ ایمان و صَفا می گیرد

 روزه آن نیست که چون مَردِ ریاکار گرفت
 می کند اَخم و چنان سگ ، پَر و پا می گیرد

 روزه آن است که آن باربَرِ  زار و نَحیف
 زیرِ بارِ غم و اندوه و بَلا می گیرد

 روزه آن نیست که آقای خَبیثُ الْوُکَلا
 یا که سَرکارِ خَسیسُ الْوُزَرا  می گیرد

 روزه آن است که بی رنگ و  ریا ، در همه حال
مَردِ  زحمتکشِ  بی برگ و نَوا  می گیرد

**********