پیام شیعه | Shia

و اللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى‌ ﴿الليل‏، 1﴾ وَ النَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى‌﴿الليل‏، 2﴾
هان ای یوسفِ زهراء (عج)، در مکتبِ معرفتی شما اینگونه آموختیم که تأویلِ ( وَ اللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى‌ ) ،شبِ یلدایِ هجرانِ شماست .

     در این شبِ سیاهم ، گُم گشته راهِ مقصود

     از گوشه ای برون آی ، ای کوکبِ هدایت

اما فقط این نیست ، بلکه در طولِ قُرون و اَعصار ، سایه ی مَنحوسِ طَواغیت ( اَعَم از شجره ی ملعونه ی بنی امیه ها ، بنی عباس ها ، آلِ زیاد و آلِ مَروان ها و  تمامی حُکّامِ ظُلم و جور و از آن شوم تر ، سایه ی جهل و غفلت ) در این ظلمتکده ی دنیا ، از مصادیقِ بارزِ آیه ی ( وَ اللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى‌ ) می باشد و تنها با تجلّی و ظهور آفتابِ جمالِ توست که آیه ی ( وَ اللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ) تأویل خواهد شد .

    بوی آسایشِ گیتی نَرِسَد ، بر دلِ  رِیش

    صبحِ صادق نَدَمَد تا شبِ یَلدا  نرود

جای تأسف و شگفتی است که عده ای بجای اینکه در صَدَدِ پیدا کردنِ روزنه ای به عالَمِ نور باشند ، بدون هیچ منطقِ صحیحی ، صرفاً بخاطرِ طولانی تر شدنِ چند دقیقه از تاریکی شبی از شب های سال ، که آنهم یک واقعه و رُخدادِ طبیعی است ، با تقلیدی کور کورانه از گذشتگانِ خویش ، با شور و شوق به یکدیگر تبریک می گویند.

👈آنگاه کودکانه به شب نشینی پرداخته و فارغ از هجرانِ مولای خویش ، به خوردنِ آجیل ، شیرینی  و انواع میوه ، مشغول می گردند .

    خداوندا ، در این منزل ، بیافروز از کَرَم نوری

    که تا گُم گشته ی خود را بیابد عقلِ انسانی

ای عزیزِ مِصرِ وجود ، ای تأویلِ ( وَ النَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى‌ ) ، ای صبحِ امید و ای مُعتکفِ پردی غیب :

     شبِ هجرانت ، ای دلبر، شبِ یلداست پنداری 

                 رُخَت چون ماه و دیدارِ تو ،عیدِ ماست پنداری

    دمی نزدیکِ مَهجوران نیایی ، هیچ ننشینی 

                    طریقِ دلنوازی از جهان ، برخاست پنداری

یابن الحسن ، تفألِ من به دیوانِ حافظ در شبِ یلدای انتظار ، این است :

    بر آی ، ای آفتابِ صبحِ اُمّید

          که در  دستِ  شبِ  هجران اسیرم

    به  فریادم  رَس ، ای پیرِ خرابات

               به یک جرعه جوانم کُن که پیرم

    به گیسوی تو خوردم دوش سوگند 

                که من از پایِ تو ، سَر  بَرنگیرم
یلدای منتظران از نگاه معرفت شناسی ، سید رضا نوعی (حکیم )

احمد قرمانی حنفی ( عالم ِبزرگ و مورّخِ جَلیلُ الْقَدْرِ اهلِ سنّت )در مورد ولادت و ظهور امام زمان (عج) نوشته :

اما شرح حالِ ابو القاسم مُحمّد الْخَلَفَ الْحُجَّةَ الصّالِح ( اینگونه است که ) :

👈 عُمرِ شریفِ ایشان در هنگام وفاتِ پدرِ بزرگوارش ، پنج سال بوده و خداوند در کودکی به او حکمت آموخت، همان‌طوری که به حضرتِ یحیی (ع) نیز در کودکی ، حکمت عطاء فرمود .

 آن حضرت قامتی چهارشانه، صورت و موی زیبا، بینی کشیده و پیشانی نورانی دارد.

ایشان دو مرحله ، غیبت دارد که غیبت دوم ، طولانی تر است .

👈 عُلَماء و دانشمندان ، اتفاق نظر دارند که مهدی (عج) ، همان کسی است که در آخر الزّمان ، قیام می‌کند .

اخبار و روایاتِ صحیح ، آنچه را گفتیم تأیید می کند .

👈 با ظهورِ جمالِ دلآرای ایشان ، تیرگی شبهای ستم ، مرتفع خواهد شد و عدل و داد ، در سراسر جهان گسترش می یابد .
 

📚(( کتابِ اخبار الدُّوَل و آثارُ الاُوَل . ج1 ص و 353 و 354 ))

سیّد ثامیر عمیدی در کتاب دفاع عن الکافی (ج 1 ، ص 568) و فقیه ایمانی نیز در کتاب اصالة المهدویة فی الاسلام (ص 81)، بیش از یکصد و ده نفر از علمای بزرگ اهل سنت را نام برده اند که آنان به ولادتِ مهدی موعود (عج ) و ظهور ایشان پس از دورانِ غیبت ، تصریح نموده اند .

ای یوسفِ زهرا (عج)  :

بر آی ، ای آفتابِ صبحِ اُمّید          
که در  دستِ  شبِ  هجران اسیرم

به  فریادم  رَس ، ای پیرِ خرابات          
به یک جرعه جوانم کُن که پیرم

به گیسوی تو خوردم دوش سوگند          
که من از پایِ تو ، سَر  بَرنگیرم

برگرفته از دروس کلام تطبیقی سید رضا نوعی ( حکیم )