پیام شیعه | Shia

آیه ی ولایت ، برهانی آشکار بر امامتِ علی علیه السلام

آیه ی 55 سوره ی مبارکه ی مائده ، در شأنِ امیرالمومنین (ع) نازل شده و مورد اتفاقِ فریقین می باشد که ذیلاً به بررسی آراء محدثان و مفسران اهل سنت پیرامون آن می پردازیم :

جلال الدین سیوطی که از بزرگترین مفسران و محدثانِ اهل سنت است از قولِ طبرانی ، ابنِ مَرْدَوَیْه ،ابن کثیر ، این ابی حاتم و ابن عساکر ، روایت کرده که علی (ع) در مسجد پیامبر(ص) و در حالِ رکوعِ نمازِ مستحبی ، انگشترش را به سائل عنایت فرمود و چون رسول اکرم (ص) از این موضوع باخبر شد ، آیه ی (55 مائده) نازل شد و ایشان آنرا برای اصحاب قرائت نموده و سپس فرمود :

👈منْ كُنْتُ مَوْلاهُ، فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ .👉

📚(( تفسیر سیوطی ج 5 ص 360 و تفسیر ابن کثیر ج 3 ص 138 ))

👈برای مشاهده ی سند ، اینجا و اینجا کلیک کنید . 👉

تبصره : عبارتِ ( مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ، فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ ) ، فقط مُختَص به واقعه ی غدیر خُم نیست بلکه این تعبیر ، در مناسبت های دیگر نیز از زبانِ مبارکِ پیامبر (ص)  در باره ی علی (ع) ، صادر گردیده است .  

ثُعلبی نیز که از مفسران بنام اهل سنت است ، در تفسیر ( الکشف و البیان ) ، جریان خاتم بخشی امیر المؤمنین (ع) را اینگونه روایت کرده :

پس از آنکه علی (ع) در رکوع نماز ، انگشترش را با سائل عطاء فرمود ، پیامبر (ص) در دعا از خداوند متعال مسئلت نمود :

بارالها ؛ همانند موسی به من نیز شرحِ صدر عنایت فرما و علی (ع) را که از اهل بیتِ من است ، بعنوان وزیر و جانشین من قرار ده .

ابوذر می گوید : به خدا سوگند ، به محضِ فارغ شدنِ رسول اکرم (ص) از دعای مزبور ، جبرئیل آیه ی (55 مائده ) را به قلبِ مبارک ایشان نازل فرمود .

ثعلبی در ادامه ، سخنِ احمد بن حنبل را نقل می کند که گفته : (برای هیچکدام از اصحاب ، فضائلی همانند فضائلِ علی علیه السلام وارد نگردیده).

📚(( تفسیر الکشف و البیان ج 4 ص 80-81 ))

👈برای مشاهده ی سند ، اینجا کلیک کنید . 👉

تبصره : مخالفین ، علیرغم اینکه حدیثِ منزلت را قبول دارند ، مدعی هستند که مسئله ی جانشینی  علی (ع)  در حدیثِ مذکور ، مربوط به جنگ تبوک است ! حال آنکه پیامبر (ص) ، در سایر موارد و از جمله حدیث فوق و نیز حدیثِ عشیره (یَومُ الدّار ) به خلافتِ آن حضرت ، ت صریح فرموده است .

 پیامبر اکرم  (ص) در اوائلِ بعثت ، بیش از چهل نفر از خویشان و نزدیکان خود را فراخوانده و خطاب به آنها فرمود :

فَأَیکُمْ یؤَازِرُنِی عَلَی هَذا الْأَمْرِ عَلَی أَنْ یکُونَ أَخِی وَ خَلِیفَتِی فِیکُم ؟ یعنی : اکنون کدام‌یک از شما مرا یاری می‌کند تا برادر من و وصی و جانشین من در میان شما باشد ؟

تنها کسی که در آن جمع به دعوت  پیامبر (ص)  پاسخ مثبت داد ، علی (ع) بود  . پیامبر (ص) نیز بلافاصله درباره علی (ع) فرمود :

👈«إِنَّ هَذَا أَخِی وَ وَصِیی وَ خَلِیفَتِی فِیکُمْ فَاسْمَعُوا لَهُ وَأَطِیعُوا ».

یعنی : علی (ع) ،برادر ، وصی و جانشینِ من در میانِ شماست.باید سخنانش را بشنوید و از او اطاعت نمائید .

اینجا دیگر مسئله ی جانشینی پیامبر (ص) در جنگ تبوک مطرح نیست تا عده ای به بهانه ی مقطعی بودنش ، در آن القاءِ شُبهه کنند ، بلکه تعیینِ جانشینی امیرالمومنین (ع) از همان ابتدای رسالت و با تصریح به لفظِ 👈 (خَلِیفَتِی) 👉 می باشد ، تا عده ای مانند عبارتِ ( مولا ) ، نتوانند درباره ی آن مناقشه نمایند .

📚( تاریخ طبری ج 2 ص 319 -321) ( تفسیر البغوی ج6 ص131) ( تاریخ ابن عساکر ج 42 ص 49) (مجمع الزوائد ، هيثمي ، ج 8 ، ص 302 که رجالِ حدیث را ثقات می داند) .

👈برای مشاهده ی سند 1 ، سند 2  و سند 3  ، کلیک کنید . 👉

برگرفته از دروس امام شناسی سید رضا نوعی (حکیم )

امیرالمؤمنین (ع) بجز پیامبر (ص) ، از همه ی انبیاء برتر است .

آیه 61 سوره مبارکه آل عمران ، در شأنِ علی ، فاطمه ، حسن و حسین ( علیهم السلام ) نازل شده که به واقعه ی مُباهله ی پیامبر (ص) با مسیحیان نَجران اشاره دارد . این موضوع مورد اتفاق فریقین است که ذیلاً به استناد منابع حدیث معتبر و تفاسیر اهل سنت به واکاوی آن می پردازیم :

مسلم در كتابِ صحيحش مي نويسد:

و لمّا نزلت هذه الآية : (فقل تعالوا ندع أبنائنا وأبنائكم) دعا رسول اللّه (ص) ، عليّاً وفاطمة وحسناً وحسيناً فقال : اللهمّ هؤلاء أهلي.

یعنی : پس از نزول اين آيه رسول خدا (ص) ، علی ، فاطمه، حسن و حسين را صدا زد، آنگاه چنين دعا كرد: خداوندا اينان خاندانِ من هستند.

📚(( صحيح مسلم ،كتاب فضائل الصحابة، باب فضائل علی (ع) ص 1871))

👈برای مشاهده ی سند ، اینجا کلیک کنید . 👉

حاکم نیشابوری که از بزرگترین محدثان اهل سنت است ، ضمن تصریح به صحیح و متواتر بودن حدیث مباهله ، آنرا اینگونه روایت نموده :

پس از نزول اين آيه رسول خدا (ص) ، علی ، فاطمه، حسن و حسين را صدا زد، آنگاه چنين دعا كرد: خداوندا اينان خاندانِ من هستند.

📚(( المستدرک ج 3 ص 163 و کتاب معرفة علوم الحدیث ص 50))

👈برای مشاهده ی سند ،  ا ینجا  و اینجا کلیک کنید . 👉
جلال الدین سیوطی و ابن کثیر ، که از بزرگترین محدثان و مفسران اهل سنت می باشند ، از قول جابر روایت نموده اند :

پیامبر ( ص) برای مباهله با مسیحیان نَجران ، علی ، فاطمه ، حسن و حسین علیهم السلام  آورد ولی نصارا پشیمان و تسلیم شدند ، آنگاه رسول اکرم (ص) فرمود : سوگند به آنکه مرا به حق مبعوث نموده اگر مباهله انجام می شد از آسمان بر آنها آتش می بارید .

👈 جابر گفته است مراد از ( أَنفُسَنَا ) رسول خدا و علي است و مراد از ( أَبْنَاءَنَا ) حسن و حسين و مراد از( نِسَاءَنَا )نیز فاطمه علیهم السلام می باشد .

📚(( تفسیر الدر المنثور سیوطی ج 3 ص607 )) (( تفسیر ابن کثیر ج2 ص 55))

👈برای مشاهده ی سند ، اینجا  و اینجا  کلیک کنید . 👉

زمخشری که از بزرگترین علمای تفسیر اهل سنت است بر خلاف کسانی که آیه تطهیر ( 33 احزاب ) را در شأن همسران پیامبر (ص) می دانند ، معتقد است که این آیه در شأن آلِ کساء نازل شده و جالب تر اینکه از قول جناب عایشه نقل می کند که هنگامیکه آیه مزبور نازل شد پیامبر (ص) ، علی ، حسن ، حسین و زهرای مرضیه ( علیهم السلام ) را زیر کسائی جمع کرده و فرمود :

((إِنَّمَا یُرِیدُ اللهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً ))

 زمخشری در ادامه می گوید :  رسول اکرم (ص)  برای مباهله در حالی آمد که حسین (ع) دستِ حسن (ع) را گرفته بود و فاطم ه (س) و علی (ع) نیز با آنها بودند ولی مسیحیان نجران از مباهله منصرف شده و به پرداخت جزیه رضایت دادند .

زمخشری تعبیری بسیار زیبا از واقعه نموده ، ایشان می گوید : وفيه دليل لا شئ أقوى منه على فضل أصحاب الكساء عليهم السلام.

👈اين آيه قوي ترين و محكم ترين دليل بر فضیلت و برتری اصحابِ كساء (عليهم السلام) می باشد.👉

📚(( تفسیر کشّاف زمخشری . ص 175 ذیل آیه 61 آل عمران ))

👈برای مشاهده ی سند ، اینجا کلیک کنید . 👉

خداوند سبحان در آیه ی مباهله ، علی (ع) را ، نَفْس[ جانِ ]پیامبر(ص) خوانده و چون هیچ آفریده‌ای برتر از پیامبر(ص) نیست؛ پس امیر المؤمنین (ع) نیز بجز نبوت ، از همه ی کائنات 👈 و حتی پیامبران اولوالعزم  👉 نیز برتر است .

احادیث زیادی که اهل سنت نیز روایت کرده اند به افضلیتِ علی (ع) بر همه ی امت و نیز جامعِ فضائل انبیاء بودنش اشاره دارد ، از جمله حدیث ( تشبیه ) که به عبارات مختلف نقل شده ، که  دانشمند بزرگ اهل سنت ( ابن عساکر ) ، یکی از آنها را اینگونه روایت نموده  :

قال رسول الله (ص) : مَنْ أَرَادَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى آدَمَ فِي عِلْمِهِ، وَ إِلَى نُوحٍ فِي فَهْمِهِ، وَ إِلَى إِبْرَاهِيمَ فِي حِلمِهِ، وَ إِلَى یحیی بن زکریا فی زهده ، وَ إِلَى مُوسَى فِي بَطشه ، فَلْيَنْظُرْ إِلَى عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) .

 پیامبر (ص) فرمودند:

هرکس می خواهد آدم (ع) را با عِلمش و نوح (ع) را با فهمش و ابراهیم (ع) را با حِلمش و یحیی (ع) را با زهدش و موسی (ع) را با هیبتش ، مشاهده کند ، به علی بن ابی طالب (ع ) نگاه کند .

سخن آخر اینکه :

برتری مقام امامِ معصوم بر انبیاء ، بجز رسول اکرم (ص) ، را بقول امام باقر (ع) می توان از نزول عیسی (ع) و اقتدا نمودنش در نماز به مهدی (عج) دریافت ، زیرا  لزوماً مقامِ امام از مأموم ، برتر است .

📚( فتح الباري  ج 6، ص 494) و (بحار الانوار ج 14 , ص 348 ) و ( تاریخ ابن عساکر ج 42 ص313 )

👈 برای مشاهده ی سند ، اینجا کلیک کنید . 👉

برگرفته از دروس امام شناسی سید رضا نوعی (حکیم )
 

زید بن ارقم : چون غدیر را انکار کردم با نفرینِ علی (ع) ، نابینا شدم

امیرالمؤمنین (ع) در سال 35 هجری بمنظور اثبات حقانیت خود در اجتماع مردم در رُحبه ( صحن مسجد کوفه ) با حدیث غدیر ، مُناشَدة نمود . یعنی آنها را سوگند داد که اگر در روزِ غدیر از رسول خدا (ص) شنیده اند که درباره ی من فرمود : ( مَن كُنتُ مَوْلاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَن وَالاهُ وَ عَادِ مَن عَادَاهُ ) ، شهادت دهند .

شانزده نفر از اصحابِ پیامبر (ص) در آن اجتماع ، شهادت دادند که در غدیرِ خُم ، عبارتِ فوق را از پیامبر (ص) شنیده اند .

👈زید بن اَرقَم می گوید : من از جمله کسانی بودم که در آن جمع ، حدیث غدیر را انکار کردم و با نفرینِ علی (ع ) ، کور شدم .  زیرا ایشان کسانی را که این واقعه را کتمان نمودند ، نفرین فرمود .

📚(( المعجم الکبیر طبرانی ج 5 ، حدیث 4985 ص 171))

👈برای مشاهده ی سند ، اینجا کلیک کنید .👉

واقعه ی فوق را علاوه بر طبرانی ، ابن مغازلی شافعی ،ابوعبدالله علاء الدین مغلطای حنفی و ابن ابی الحدید معتزلی شافعی نیز به شرح ذیل نَقل کرده اند :

📚(( مناقب امیر المومنین ، ابن مغازلی حدیث 33 ص 34 ))

👈برای مشاهده ی سند ، اینجا کلیک کنید . 👉

📚(( إكمال تهذيب الكمال في أسماء الرجال ، ج 5 ص 129 ))

👈برای مشاهده ی سند ، اینجا  کلیک کنید . 👉

📚(( شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج 4 ، ص 74 ))

👈برای مشاهده ی سند ، اینجا کلیک کنید . 👉

زید بن ارقم علیرغم اینکه بینائی خود را با نفرین علی (ع) از دست داده بود ، از کار خود پشیمان شد و از آن پس بعنوان جبران مافات ، حدیث غدیر و حتی ماجرای کور شدنش در روز رُحبه را نیز شخصاً برای همگان روایت می کرد . بنحوی که بسیاری از روایاتِ غدیر که در کتب اهل سنت موجود است از او نقل شده و حتی وقتی ابو طفیل از او می پرسد که علی (ع) با حدیث غدیربا مخالفانش مُناشَدة و احتجاج می کند .

زید بن ارقم به او می گوید : مبادا سخنِ علی (ع) را انکار کنید ، زیرا حدیث غدیر را خودم از رسول خدا (ص) درباره ی ایشان شنیدم

📚(( مجمع الزوائد هیثمی ج 9 حدیث 14612 ص 89 ))

👈برای مشاهده ی سند ، اینجا کلیک کنید . 👉

با توجه به مستندات فوق که همگی از منابع معتبر اهل سنت نقل گردید ، معنای صحیحِ عبارتِ ( مولا ) در حدیث غدیر ، 👈 ولایت و رهبری👉 است و اگر منظور از حدیث غدیر ( دوستی و محبت ) نسبت به علی (ع) بود ، ایشان هیچگاه برای اثبات حقانیت خود ، تنها با حدیث غدیر ، ( مُناشَدة ) و احتجاج نمی فرمود . بلکه به احادیث وارده ی دیگر که به لزوم محبت ایشان اشاره دارد ( مانند : يَا عَلِيُّ مَا يُحِبُّكَ إِلاَّ مُؤْمِنٌ تَقِيٌّ وَ لاَ يُبْغِضُكَ إِلاَّ مُنَافِقٌ ، حُبُّ علیًّ ایمان و بُغضه کُفر  و .... ) نیز استناد می نمود . فتأمَّل فیه جیّداً

برگرفته از دروسِ امام شناسی سید رضا نوعی (حکیم )

أبا جنیده می گوید : رسول اکرم (ص) در راه مراجعت از حجّةُ الوداع ، در مکانی موسوم به غدیر خُم ،برای مردم سخنرانی کرد و سپس دست علی (ع) را گرفت و فرمود :
( مَنْ كُنْتُ وَلِیَّهُ فَهَذَا وَلِيُّهُ، اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالَاهُ وَعَادِ مَنْ عَادَاهُ )

 هر کس را که من وَلیِّ  او هستم ، این علی (ع) وَلیِّ او ست . بارالها دوستان علی (ع) را دوست بدار و با دشمنانش ، دشمن باش .

عبدالله بن علاء می گوید وقتی این حدیث را از زُهری شنیدم با کمال تعجب به او گفتم ، چرا این روایت را در شام نقل نمی کنی و حال آنکه با گوش خودت می شنوی که مردم ( به دستور معاویه و حُکّامِ اُمَوی ) علی (ع) را سَبّ و لعن می کنند

👈 زُهری در پاسخ گفت : بخدا سوگند روایاتی از فضائل علی (ع) نزد من است که اگر آنها را بازگو کنم ، مرا به قتل می رسانند .
 
📚(( کتاب اسد الغابة ابن اثیر ج1 ، ص 573))

👈برای مشاهده ی سند مزبور ، اینجا کلیک کنید .👉

زُهری از تابعینِ معروف و راویانِ مشهور اهل سنت است که در طولِ عُمرِ خود ، عهده دارِ مَناصبِ عالیه ای در دربارِ چند تن از حُکّام اُمَوی بوده . ابن اثیر نیز که سخن زُهری را به شرح فوق در کتاب اسد الغابه نقل کرده ، از محدثان و علمای بزرگ اهل سنت می باشد .

ترمذی روایت فوق را در کتاب سُنَنِ خود که یکی از صِحاحِ سِتّه می باشد ، نقل کرده و در باره ی آن گفته ( هذا حَدِیثٌ حَسَنٌ صَحیحٌ ) یعنی روایت فوق صحیح و معتبر است .

📚(( الجامع الصحیح (سُنَنِ ترمذی) ، ج 5 حدیث 3713 ))

👈برای مشاهده ی سند مزبور ، اینجا کلیک کنید .👉

مورخینِ اهل سنت نیز درباره ی بُغضِ معاویه و بنی اُمیه ، نسبت به علی (ع) اینگونه نوشته اند :

احمدبن اسحاق یعقوبی در تاریخ خود نقل کرده که سَبّ و لعنِ علی (ع) از زمانِ معاویه تا سال 94 هجری ادامه داشت ، اما عمربن عبدالعزیز به محضِ آنکه به حکومت رسید ، این سنّتِ غلط را برچید و همچنین فدک را که معاویه آنرا تیولِ مروان کرده بود ، به فرزندان فاطمه بازگردانید .

📚(( تاریخ یعقوبی ج 2 ص 268 و 269 ))

👈برای مشاهده ی سند مزبور ، اینجا  کلیک کنید .👉

ابن خلدون نیز در تاریخ خود گفته :

(( وَ کانَ بَنو اُمَیَّة یَسُبُّونَ علیّاً فَکَتَبَ عُمَر بن عَبدُالعَزیز اِلیَ الآفاق بِتَرک ذلِک ))

یعنی : بنی امیه همواره علی (ع) را سَبّ و لعن می نمودند تا اینکه عمربن عبدالعزیز در زمان حکومتش به اقصی نقاط کشور نامه نوشت تا این سنّتِ غلط را ترک نمایند .

📚(( تاریخ ابن خلدون ج3 ص 94 ))

👈برای مشاهده ی سند مزبور ، اینجا کلیک کنید .👉

برگرفته از دروس تاریخ تحلیلی اسلام سید رضا نوعی (حکیم )
 

علی بن حسنِ حلبی که از علمای ناصبی و وهابی می باشد ، درباره ی ممنوعیتِ لقبِ امام ، برای امیرالمومنین (ع) ، می گوید :

 اختصاص دادنِ صحابی بزرگوار و چهارمین خلیفه از خلفای راشدین ، علی ابن ابی طالب به لقبِ  (امام) ، از بدعت های شیعیان است که به اهل سنت نیز سرایت کرده است . بنابراین ، گفتنِ (امام) به ایشان جایز نیست و باید به ( کلماتِ ممنوعه ) اضافه شود . همچنین گفتنِ ( علیه السلام ) و ( کرّمَ الله وَجهَه ) پس از نام آن حضرت نیز همین حُکم را داشته و ممنوع می باشد .

📚(( کتاب التنبیهات المتوائمه ، ص 149 ))

👈 برای مشاهده ی سند ، اینجا کلیک کنید . 👉

نویسنده ی معاصر ( سلیمان بن صالح الخراشی ) که از علمای وهابی آلِ سعود می باشد نیز مانند حلبی ، لقب دادنِ ( امام ) به امیرالمومنین ( ع ) را از بدعت های شیعیان دانسته و خطاب قرار دادنِ ایشان به لفظِ ( امام ) را جایز نمی داند .

📚((  المستدرك على معجم المناهي اللفظية ، ج 1 ص 409 ))

👈برای مشاهده ی سند ، اینجا کلیک کنید.👉

در منابع معتبر اهل سنت ، احادیثِ صحیحِ زیادی از رسول اکرم (ص) نقل شده که لقبِ ( إِمَامُ الْمُتَّقِين ) به علی (ع) اختصاص دارد . بعنوان نمونه :

حاکم نیشابوری که از بزرگترین محدثان و علمای برجسته ی اهل سنت است ، روایت کرده :

 قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص)  :أُوحِيَ إِلَيَّ فِي عَلِيٍّ  ثَلاثٍ :

 أَنَّهُ سَيِّدُ الْمُسْلِمِينَ ، 👈و إِمَامُ الْمُتَّقِينَ 👉 ، وَ قَائِدُ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِينَ .

رسول خدا (ص) فرمود : خداوند متعال درباره ی علی (ع) این سه لقب را با وحی به من ابلاغ نمود :  

علی آقای مسلمانان و 👈 امامِ پرهيزگاران 👉 و پیشوای سفید رویان تا رسیدن به بهشت های پر نعمت می باشد .

حاکم نیشابوری در پایان ، به صحیح بودنِ حدیثِ فوق،تصریح نموده است .

📚(( المستدرک علی الصحیحین ، ج 3 ص 148 ))

👈برای مشاهده ی سند فوق ،اینجا کلیک کنید 👉

ابونعیم اصفهانی نیز که از علمای مشهور اهل سنت می باشد نیز حدیث فوق را در کتاب معرفة الصحابه ، نقل کرده و تصریح نموده است که این روایت از طُرُقِ مختلف ، نقل شده و در همه ی آنها از قول پیامبر (ص) ، تصریح گردیده که لقبِ ( امام المتقین ) از جانب خداوند متعال به علی ابن ابی طالب ( ع ) اختصاص داده شده است .

📚(( کتاب معرفة الصحابة، ج3، ص1587، دار النشر ))

👈برای مشاهده ی سند فوق ، اینجا  کلیک کنید 👉

عناد و دشمنی علمای وهابی و ناصبی آلِ سعود نسبت به امیرالمومنین (ع) تا به حدّی است که به دروغ ، لقبِ (امام) را برای علی (ع) از بدعت های شیعه معرفی کرده و آن را جزو کلماتِ ممنوعه قرار داده و فتوا به حرام بودن و غیر مشروع بودنش می دهند  .حال آنکه به استنادِ مدارکِ معتبرِ اهل سنت  ( به شرح فوق 👆 ) ، مشخص گردید که لقبِ مزبور را خداوندِ متعال به علی (ع) اختصاص داده است .

علی امامِ من است و منم گدای علی
هزار جانِ گرامی فدای نامِ علی
برگرفته از دروس علمِ کلام ، سید رضا نوعی ( حکیم )