پیام شیعه | Shia

قال رسول اللّه صلى الله علیه وآله:

« أَوَّلُ مَنْ یَدْخُلُ الجَنَّةَ : عَلیٌّ  وَ فاطِمَة »

اولین کسانی که وارد بهشت می‌شوند : علی و فاطمه هستند.

نور الأبصار ص 52/ و کنز العمّال ج 13 ص 95

پيامبر اعظم (صلوات الله عليه و آله) فرمودند :

لَوْ كَانَ‏ الْحِلْمُ‏ رَجُلًا لَكَانَ عَلـِيّاً

اگر قرار بود حلم به صورت مردي جلوه کند همانا آن، علي بود

وَ لَوْ كَانَ الْفَضـلُ شَـخْصاً لَكَانَ الْحَسَنَ

و اگر قرار بود فضل به صورت شخصي تجلي يابد همانا آن، حسن بود

وَ لَوْ كَانَ الْسَخَاءُ صُورَةً  لَكَانَ الْحُسَيْنَ

و اگر قرار بود بخشندگي صورتي داشته باشد همانا آن، حسين بود

وَ لَوْ كَانَ الْحُسْنُ هَيْئَةً لَكَانَتْ فَاطِـمَةَ بَلْ هِـيَ أَعْـظَمُ

و اگر قرار بود حُسن و خوبي شکلي داشته باشد همانا آن، فاطمه بود؛ بلکه فاطمه فراتر از خوبي است

إِنَّ فَاطِـمَةَ ابْنَتِي خَيـْرُ أَهْـلِ الْأَرْضِ عُنْصُراً وَ شَـرَفاً وَ كَرَماً.

به درستي که دخترم فاطمه بهترين اهل زمين است در شرافت و کرامت.

مائة منقبة من مناقب أمير المؤمنين و الأئمة (ابن شاذان)، ص126 .127  (منقبه السابعه و الستون 67 )

قندوزی فی ینابع الموده (ص 263) , الجوینی فی فرائد السمطین حدیث 392

شرح حدیث در ادامه مطلب

حدیث سفینه که آنرا شیعه و سنی از پیامبر اکرم (ص) متواتراً نقل کرده اند ، به جایگاه والای اهل بیت عصمت و طهارت در عالم آفرینش اشاره دارد که در طوفانهای جهل و گمراهی ، ضلالت و تباهی ، هیچ راه نجاتی برای امت پیامبر (ص) و هر انسان آزاده ای نیست ، مگر پناه بردن به اینان که به منزله ی کشتی نجات و نوح دوران می باشند.

به منظور اجتناب از تطویل کلام از نقل حدیث مذکور از طریق شیعه ، خودداری و تنها به نمونه هایی از منابع اهل سنت که به این حدیث اذعان شده ، اکتفاء می نمائیم :

1-    فخرالدين رازى در تفسیر کبیرش ( مفاتیح الغیب ) ، حدیث سفینة را در مورد اهل بیت (ع) اینگونه از پیامبر اکرم (ص) نقل کرده است

إنه صلى اللّه عليه و سلّم قال:  (( مَثَل أهلِ بَيتي كَمَثَلِ سَفِينَة نُوحٌ مَن رَّكِبَ فِيها نَجَا )) مفاتيح الغيب، ج‏27، ص:    596

تفصیل بحث در ادامه مطلب

قال رسول الله (ص) : الْمُومِنُ مِرآةُ الْمُومِنِ  ( بحار الانوار،61 ، 235 )

(( وایضاً همین عبارت از آقا امیرالمومنین در کتاب شریف تُحَفُ العُقول ( ص 171) روایت گردیده است. ))

ما حدیث شریف فوق را ذیلاً از دو منظر عرفانی و اخلاقی شرح و تفسیر می نمائیم :

الف : شرح عرفانی و ولائی حدیث :

بدانکه یکی از اسامی خداوند سبحان ( اَلْمُؤْمِن ) می باشد .

1. هُوَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿آیه 23 حشر﴾

همچنین ، اسم مومن ، به انسانی اطلاق می گردد که نور ایمان در آئینه ی دلش تابیده و در سیر و سلوک به سرمنزل خورشید حقیقت ، همه ی غبارهای تعیناتش ، بحکم ( مَحوالموهوم ) از صحیفه ی وجودی او ، رخت بربسته و به تعبیر قرآن کریم :

الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمَانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولَٰئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ ( آیه 82 انعام ) به مقام فنا و ( امن ) رسیده است .

انسان مومن در چنین حالی از قهر و غضب الهی رسته وعبارت ( یا امان الخائفین ) نشانه ای از این رهیافت می باشد ، دیگران نیز از شَرِّ او در امان می باشند .

شرح تفصیلی در ادامه مطلب

عن النبي صلى اللّه عليه و سلّم أنه قال :
 مَن مَاتَ عَلى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ شَهيداً .... ألا و مَن مَاتَ عَلى بُغضِ آلِ مُحَمَّد مَاتَ كافِراً

فخر رازی که یکی از بزرگترین مفسران اهل سنت می باشد در تفسیر کبیرش (مفاتیح الغیب) ، حدیث فوق را از زمخشری و از قول پیامبر اکرم (ص) نقل کرده است.

ترجمه ی حدیث مذکور: ( یقیناً اینگونه است که هرکس با محبت و دستی آلِ محمد بمیرد ، شهید از دنیا رفته ... یقیناً هرکس با کینه و دشمنی آلِ محمد بمیرد ، کافر از دنیا رفته است ).

فخررازی در ادامه ضمن طرح مواردی مبنی بر لزوم محبت به آلِ پیامبر و اینکه مصداق ( آل ) چه کسانی هستند ، اینگونه نتیجه گیری نموده است :

(( تفصیل موضوع در ادامه ...))