پیام شیعه | Shia

عن النبي صلى اللّه عليه و سلّم أنه قال :
 مَن مَاتَ عَلى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ شَهيداً .... ألا و مَن مَاتَ عَلى بُغضِ آلِ مُحَمَّد مَاتَ كافِراً

فخر رازی که یکی از بزرگترین مفسران اهل سنت می باشد در تفسیر کبیرش (مفاتیح الغیب) ، حدیث فوق را از زمخشری و از قول پیامبر اکرم (ص) نقل کرده است.

ترجمه ی حدیث مذکور: ( یقیناً اینگونه است که هرکس با محبت و دستی آلِ محمد بمیرد ، شهید از دنیا رفته ... یقیناً هرکس با کینه و دشمنی آلِ محمد بمیرد ، کافر از دنیا رفته است ).

فخررازی در ادامه ضمن طرح مواردی مبنی بر لزوم محبت به آلِ پیامبر و اینکه مصداق ( آل ) چه کسانی هستند ، اینگونه نتیجه گیری نموده است :

(( تفصیل موضوع در ادامه ...))

 

و ثبت بالنقل المتواتر عن رسول اللّه صلى اللّه عليه و سلّم أنَّهُ كانَ يُحِبُّ عَلِيَّاً وَ الحَسَن و الحُسَين وَ إذا ثبت ذلك وَجَبَ عَلى كُلِّ الأُمَّة مِثلِهِ لقوله الله تعالی ( وَ اتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ ) [الأعراف: 158]

ترجمه: و با نقلِ متواتر از رسول الله (ص) برای ما ثابت گردیده که ایشان علی و حسن و حسین علیهم السلام را دوست می داشته و لذا بر همه ی امتش ، واجب است (در ابراز محبت نسبت به علی و حسن و حسین ) به ایشان تأسِّی نمایند ، کما اینکه خداوند سبحان در قرآن کریم به ما فرمان داده که ( اگر از پیامبر تبعیت کنید ، هدایت می یابید ).
 

آنگاه ایشان ( فخر رازی می گوید) :
فَكُلُّ ذلِكَ يَدُلُّ عَلى أنَّ حُبّ آلِ مُحَمَّدٍ واجِبٌ  ( یعنی اینها دلایلی مُتقِن می باشد بر اینکه دوستی آلِ محمد ، امری واجب می باشد ).

نامبرده بعنوان شاهد کلام به شعری از شافعی استناد نموده است :

 و قال الشافعي رضي اللّه عنه :

يا راكبا قف بالمحصب من منى          و اهتف بساكن خيفها و الناهض‏

سحرا إذا فاض الحجيج إلى منى         فيضا كما نظم الفرات الفائض‏

(( إن كَانَ رَفضَاً حُبَّ آلِ مُحَمَّدٍ             فَليَشهَدِ الثَقَلان إنِّی رَافِضي ))

‏ترجمه ی مصرع آخر از شعر فوق :
(( اگر شیعه (رافضی) بودن ، به دوستی آلِ محمد می باشد ... پس ای جنّ و اِنس ، گواه باشید که من شیعه (رافضی ) هستم .)).

((تفسیركشاف زمخشری ج 4 ص 220 و تفسیر فخر رازی ج27 ص 165))

کُفری که در فراز دوم حدیث فوق به آن تصریح شده ، کُفرِ ولائی است :
(( ألا وَ مَن مَاتَ عَلى بُغضِ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ كافِراً ))

براستی حافظ چه خوب به این ، کُفرِ ولائی اشاره نموده است :

ای دل غلامِ شاهِ نجف باش و شاد باش

پیوسته در حمایتِ لطفِ اله باشد

آنرا که دوستیِّ علی نیست ، کافر است

گو زاهدِ زمانه و گو شیخ شهر باش