پیام شیعه | Shia

س- سلام علیکم
معذرت میخوام از مزاحمت...
أراد طير طيران في السماء
ترقص رقصان طير الهواء

فكيف الرفع منقطع الجناح
ليطر بجناح راقص الدماء

أنا هو الطير المنقطع الذي
رفع الرفيع وأرقص الفناء

عششت في كرداب الفناء
بقاءً فيعطوني العلاء

میخواستم مفهوم شعر بالا را بدانم... کلیتا پیرامون چه مطلبی بحث میکند و مقصودش چیست...؟

با تشکر فراوان ( طارق )

ج - سلام علیکم

با اینکه سراینده و شاعر ابیات مزبور برای اینجانب مشخص نبود لیکن بر حسب ظاهر ابیات ، شاعر می گوید :

1- پرنده می خواهد در آسمان پرواز کند اما او درحالیکه  دو بالش را بریده باشند چگونه می تواند پرواز نماید .

2- شاعر در ادامه ، خودش را به پرنده ای شکسته بال تشبیه کرده که با به بازی گرفتن مرگ ، اوج گرفتن و تعالی واقعی را حقیقتاً معنا بخشیده است . زیرا آنچنان در گرداب فناء زندگی کرده ام که این قطع تلعق و از خود گذشتگی به معنای واقعی به من مقامی به بلندای آسمان ، بخشیده است .

3- ظاهر معنی شعر عاشقانه و تا حدودی عرفانی است .

4- شاعر می خواهد بین پرواز جسم و پرواز روح ، مقایسه کند و با تشبیه زیبایی ، این نتیجه را به مخاطب القاء می کند که پرنده ی ظاهری ( کنایه از جسم ) اگر دو بالش را از او بگیرند دیگر قادر به پرواز نخواهد بود ، ولی پرنده روحِ انسان ، تنها در صورتی می تواند از قفسِ دنیا پرواز کرده و تا بامِ عرش ، اوج بگیرد که از وابستگی ها و تعلقاتِ دنیوی و از ( ماسوی الله ) منقطع شود . زیرا تا بند و زنجیر این تعلقات به پای ماست امکان برگشت و پرواز به گلشن قُدس که موطن اصلی ماست مقدور نخواهد بود .

 مرغ باغِ ملکوتم ، نیم از عالمِ خاک
چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم

ای خوش آن روز که پرواز کنم تا بَرِ دوست
به هوای سرِ کویش ، پر و بالی بزنم

5- این موضوع را سعدی در ابیات ذیل  ، به زیبایی توضیح داده و فرموده :

به حقیقت آدمی باش وگرنه مرغ باشد
که همین سخن بگوید به زبانِ آدمیت

مگر آدمی نبودی که اسیر دیو ماندی
که فرشته ره ندارد به مکان آدمیت

اگر این درنده‌خویی ز طبیعتت بمیرد
همه عُمر زنده باشی به روانِ آدمیت

رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند
بنگر که تا چه حد است مکانِ آدمیت

طیرانِ مرغ دیدی ؟ تو ز پای بندِ شهوت
به در آی تا ببینی ، طیرانِ آدمیت

موفق باشید ، التماس دعا ...