پیام شیعه | Shia

🔴اهل سنت نیز می گویند در قیامت از ولایتِ علی (ع) سئوال می شود .

تعجب نکنید ⁉️

👈این را یکی از علمای سرشناسِ اهل سنت ، ( ابن حجرِ هیثمی ) می گوید ❗️

 شرح ماجرا :

ابن حجر هیثمی ، علیرغم اینکه از دشمنان سرسختِ شیعه می باشد و کتابِ«الصَّواعِق‌ُ المُحْرِقَه عَلَی اَهْل‌ِ الرّفْضِ و البِدَعِ و الزّنْدِقَه» را بر علیه شیعه تألیف نموده ، در مورد معنی آیه 24 سوره صافات (وَقِفُوهُمْ ۖ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ) از قول پیامبر (ص) روایت کرده :

أخرج الديلمي عَن أبي سعيد الْخُدْرِيّ أَن النَّبِي صلى الله عَلَيْهِ وَسلم قَالَ : وقفوهم إِنَّهُم مسؤولون عَن ولَايَة عَليّ . و کأن هذا هو مراد الواحدی بقوله روی فی قوله تعالى  (وقفوهم إنهم مسؤولون) أی عن ولایة علی وأهل البیت.

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

👈مردم متوقف می‌شوند تا در مورد ولایت علی (علیه السلام) از آن‌ها پرسیده شود.

و این همان کلام واحدی است که گفته : آنها را متوقف سازید که باید بازپرسی شوند یعنی از ولایتِ علی (ع) و اهل بیت [علیهم السلام] ، سوال می شود.

📚(( الصواعق المحرقة، تألیف ابن حجر مکی، جلد ۲، صفحه ۴۳۷، چاپ مؤسسة الرسالة ...🔙 تصویر فوق👆))

🔘سایر علمای بزرگ اهل سنت نیز به اینکه در قیامت از ولایت علی (ع) و اهل بیت (ع) سئوال می شود صراحتاً اذعان و اعتراف نموده اند:
بعنوان نمونه 👇👇👇

📚(( آلوسی ، روح المعاني في تفسير القرآن العظيم، ج‏12، ص 78 - جمال الدین الزرندی الحنفی ،کتاب نظم درر السمطین فی فضائل المصطفى والمرتضى والبتول والسبطین، ص 144 - تذکرة الخواص، سبط بن جوزی، منشورات رضی، نجف اشرف: ص  22 - الحاکم الحسکانی، شواهد التنزیل، ج 2، ص 162- قندوزی حنفی کتاب ینابیع الموده لذوی القربى، ج ۱، ص334- ابن مردویه ، کتاب مناقب علی بن أبی طالب (ع) وما نزل من القرآن فی علی (ع)ص312- المناقب الخوارزمی ص 275- فرائد السمطین للجوینی، ج 1، ص - 289- الریاض النضرة، ج 3، ص116 ))

👈اکنون قضاوتِ منصفانه با شما 👉

ما بی علی ، بهشتِ خدا را نخواستیم 
 اصلاً بهشت ، دیدنِ رُخسارِ حیدر  است

                                                                                      
..... .....

🔴همه ی انبیاء به ولایتِ رسول اکرم و علی (ع) مبعوث شده اند⁉️

👈 تعجب نکنید 😳

این فقط حرف شیعه نیست ، بلکه ادعای بزرگترین محدث و دانشمند اهل سنت ( حاکم حسکانی ) صاحب کتاب شواهد التنزیل می باشد .

🔘حاکم حسکانی در کتاب شواهد التنزیل ( در ذیل آیه ی 45 سوه ی زخرف ) این روایت را آورده است :

حَدَّثَنِي أَبُو اَلْحَسَنِ اَلْفَارِسِيُّ حَدَّثَنَا عُمَرُ بْنُ أَحْمَدَ ، حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ بْنِ سُفْيَانَ اَلْكُوفِيُّ حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ اَلْحَسَنِيُّ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ اَلْعَطَّارُ حَدَّثَنَا عَبَّادٌ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ فُضَيْلٍ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُوقَةَ . قَالَ: وَ حَدَّثَنَا أَبُو سَهْلٍ سَعِيدُ بْنُ مُحَمَّدٍ ، حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ أَحْمَدَ اَلْكِرْمَانِيُّ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عُثْمَانَ اَلْحَافِظُ ، حَدَّثَنَا عُبَيْدُ بْنُ كَثِيرٍ ،حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ اَلْأَحْمَسِيُّ حَدَّثَنَا اِبْنُ فُضَيْلٍ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُوقَةَ ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ عَنْ عَلْقَمَةَ وَ اَلْأَسْوَدِ ، عَنِ اِبْنِ مَسْعُودٍ قَالَ: قَالَ: لِي رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : - لَمَّا أُسْرِيَ بِي إِلَى اَلسَّمَاءِ إِذَا مَلَكٌ قَدْ أَتَانِي فَقَالَ لِي: يَا مُحَمَّدُ سَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ - مِنْ رُسُلِنَا عَلَى مَا بُعِثُوا - قُلْتُ: مَعَاشِرَ اَلرُّسُلِ وَ اَلنَّبِيِّينَ عَلَى مَا بَعَثَكُمُ اَللَّهُ قَالُوا: عَلَى وَلاَيَتِكَ يَا مُحَمَّدُ وَ وَلاَيَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ .

 رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
 
در معراج و سیری که در ملکوت آسمان‏‌ها داشتم ، فرشته‌اى نزد من آمد و عرض کرد: ای محمد ! از آن‌ها که ‏قبل از تو ، به رسالت رسیده‌اند سوال کن که بر چه عقیده‌ای مبعوث شده‌اند ؟

من نیز از آنها سئوال کردم :ای پیامبران و ای رسولان الهی ؛ شما قبل از من بر چه عقیده‌ای به رسالت برانگیخته شدید؟

همه ی آنها پاسخ دادند که :

👈قالُوا: عَلَى وَلاَيَتِكَ يَا مُحَمَّدُ وَ وَلاَيَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ .👉

یعنی :همه ی رسولان و انبیاء پاسخ دادند که ما بر ولایت تو و ولایتِ علی بن ابی طالب (علیه السلام)  مبعوث شدیم .

کیستم من ؟ پای  تا سَر ، نسخه‌ای از زلفِ او
تیره روزی بیقرار ، آشفته حالی ، درهمی

(( ایمانِ ابوطالب (ع) از نظر شیعه و اهل سنت ))

روز 26 رجب المرجّب ، سالروزِ ارتحالِ سَيّدِ بَطحاء  و آخرین حجّت در دورانِ فِترَت ، حضرتِ ابو طالب علیه السلام می باشد.
ایمانِ ابوطالب و نیز مُوَحّد بودنِ همه ی آباء و اجدادِ انبیاء (ع ) و ائمه ی اطهار ( ع ) ، جزوِ مُسَلَّماتِ مذهبِ تَشَیُّع می باشد لیکن بنی اُمیه و بَنی عباس و اخیراً ، ناصبیان و  وهابیان با تأسی به پیشوای خود ( ابن تیمیه ) ، مَذبوحانه سعی داشته تا با مطرح نمودنِ شِرک و اسلام نیاوردنِ ابوطالب ، اذهانِ مسلمان را مُشَوَّه نموده و القاء شُبهه نمایند .
اغلبِ عُلَمای اهلِ سُنت ، همانند شیعه به ایمانِ ابوطالب ، اذعان و اعتراف نموده انده لذا برای روشن شدن موضوع ،ذیلاً  یک روایت از طریق شیعه در مورد ایمانِ ابوطالب ( ع )، آورده و سپس  اشاره ای به نظریه ی علمای اهل سنت می نمائیم :
- حضرت عبدالعظیم حسنی به محضر حضرت علی بن موسی الرضا ( ع ) نامه نوشت و در مورد ایمان ابوطالب سؤال نمود .
آن حضرت در پاسخ مرقوم فرمودند:
( بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم، اَمَّا بَعْدُ فَاِنَّکَ اِنْ شَکَکْتَ فِی اِیمَانِ اَبِی طَالِبٍ کَانَ مَصِیرُکَ اِلَی النَّارِ )
یعنی : ( اگر در ایمانِ ابوطالب شک و تردید داشته باشی،قطعاً بازگشتِ تو به سوی آتش خواهد بود ) .

📚( بحار، ج۳۵، ص۱۱۰ و الغدیر، ج۷، ص357 )
- ابن ابی الحدید که از علمای اهل سنت (معتزلی) و از بزرگترین شارحانِ نهج البلاغه می باشد ، در مورد شخصیت و ایمانِ ابوطالب ( ع ) می گوید :
(( اِنَّ الاِسلام لَولا اَبوطالبَ لَم یَکن شَیئاً مَذکوراً ))
 یعنی : ( اگر ابوطالب نمی بود ، از اسلام نیز هیچ خبری نبود ) . 
همچنین ابن ابی الحدید در ادامه می گوید :
اشعارِ فصیح و عالیةُ المَضامینِ ابوطالب ، از جمله ادله ی مهم و غیر قابلِ انکار ، مبنی بر اعتقاد ایشان به توحید و نیز نبوتِ پیامبرِ اکرم ( ص ) می باشد که از همه صریح‌تر ، این بیت باشد :
(( یا شاهِدَ اللّه عَلَیَّ فَاشْهَد إنّی عَلی دِین النَّبی أحمَدٌ ))
یعنی : ( خدایا شاهد باش که من بر دین پیامبر یعنی احمد می‌باشم )

📚(شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 1، ص 142و ج 14 ص 78)
برگرفته از دروسِ تاریخ تحلیلی اسلام توسط سید رضا نوعی ( حکیم )

(( فَتحُ الفُتوحِ حیدرِ کرّار ))

(بیست و چهارم رجب )،به اِذعانِ شیعه و سُنّی و نیز همه ی مورخین ، سالروزِ فَتحِ خیبر ،بدستانِ ولائیِ امیرالمومنین ( ع ) می باشد ، که ذیلاً به بررسی اجمالی این واقعه ، مُستند به مَنابعِ مُوثقِ اهلِ سنت ، می پردازیم :
- امیرالمومنین ( ع ) در این باره می فرمایند :

(( وَ اللَّهِ مَا قَلَعْتُ بَابَ خَيْبَرَ بِقُوَّةٍ جَسَدَانِيَّةٍ وَ لَا بِحَرَكَةٍ غَذَائِيَّةٍ لَكِنِّي أُيِّدْتُ بِقُوَّةٍ مَلَكِيَّةٍ وَ نَفْسٍ بِنُورِ رَبِّهَا مُضِيَّة ))
 ((به خدا سوگند! من دروازه ی خيبر را با قدرتِ جسمانى ، از جای نكندم ؛ بلكه برای اینکار ، به قوّه ی مَلکوتی و روحى كه به نورِ پروردگارش، روشن است تأييد و حمایت شدم ))

📚(الخرائج و الجرائح ،ج‏2، ص542 ) و ( مُسنَدِ احمد بن حنبل, ج 6, ص 8 )
- (( رُوِیَ أنَّهُ ( ص )،بَعَثَ أبابكر أولاً فَرَجَعَ مُنهَزِمَاً وَ بَعَثَ عُمَر فَرَجَعَ كذلِك فَغَضَبَ النَّبِیَّ ( ص ) لِذلِك فَلَمّا أصبَحَ خَرَجَ إلىَ النّاس و مَعَهُ رَأیَةً فَقالَ ( ص) )) :
« لَاُعطِیَنَّ الرّأیَةَ غَداً رَجُلاً یُحِبُّ اللّهَ وَ رَسُولَهُ و یُحِبُّهُ اللّهُ وَ رَسُولُهُ کَرّارٌ غَیْرُ فَرّارٍ، لا یَرْجِعُ حَتّى یَفْتَحُ اللّهُ عَلَى یَدَیْهِ»
ترجمه : روایت شده است كه رسول خدا (ص) اول ، ابوبكر را (در روز 22 رجب ) به طرفِ خیبر فرستاد كه او فرار كرده و برگشت ، سپس عُمَر را ( روز بعد یعنی 23 رجب ) فرستاد ، او نیز به همان سرنوشت دچار شد .

  لذا پیامبر (ص) خشمگین شده و فرمود :
(فردا پرچم را به دستِ مَردى خواهم داد که خدا و رسولش او را دوست دارند و او نیز خدا و رسولش ‍ را دوست دارد، او هجوم کننده است ، و هرگز فرار کننده نیست، از حمله بر نمى گرددتا خدا به دستِ او قلعه را فَتح کند.)

 📚(صَحیحِ مُسلِم ج9 ص304) (صَحيحِ البُخاري ، ص741 ، ح3009 )
-  در کتابِ مُسنَدِ احمد بن حنبل نیز روایت شده ، فَقَالَ رسول الله ( ص ) :

(( اُدْعُوا لِي عَلِيًّا فَأُتِيَ بِهِ أَرْمَدَ فَبَصَقَ فِي عَيْنِهِ وَدَفَعَ الرَّايَةَ إلَيْهِ فَفَتَحَ اللَّهُ عَلَيْهِ ))

ترجمه : پس از شکست و فرار ابوبکر و عمر از جنگ ، پیامبر (ص ) فرمودند :

(( علی ( ع ) را نزدِ من بیاورید و على عليه السّلام در حالى به حضورِ حضرتِ رسولِ اكرم صلّى اللّه عليه و آله شَرَف ياب شد كه به دردِ چشم دچار بود ، رسول خدا (ص) ، آبِ دهانِ مباركش را بر چشمِ حضرت على (ع) ماليد ، ديدگانش شفا يافت و پرچمِ اسلام را به دستِ او سپرد که از بركتِ وجودِ على (ع) ، فَتح و پيروزى نَصيبِ اسلام شد . ))
((روایت فوق در صحیحِ مُسلِم - کتاب فضائل الصحابة - باب من فضائل علی حدیث ِ 4427 نیز آمده است.))

- مولوی نیزکه سُنِّی مَذهب است ، در موردِ فتحِ خیبر و شجاعتِ علی ( ع ) ، اینگونه سروده است :

خاتَم كه در انگشتِ سلیمانِ نَبى بود
آن نورِ خدایى كه بر آن بود ، على بود
.آن قلعه‎گشایى كه دَرِ قَلعه ی خیبر
. بَركند به یك حمله و بگشود ، على بود
آن گُردِ سَرافراز كه اندر رَهِ اسلام
تا كار نشد راست نیاسود ، على بود
آن شیرِ دلاور كه براى طَمَعِ نَفس
بر خوانِ جهان پنجه نیالود ، على بود

مطمئناً حیاتِ اسلام ، مَرهونِ رشادت های امیرالمؤمنین (ع) بوده و همواره فضائل ایشان موجبِ مُباهات و بالَندگی مسلمانان می باشد ، لیکن فضائلِ علی (ع)، محدود به فتوحاتِ رَزمیِ او نیست بلکه بالاتر از آنها ، فَتحُ الفُتوحِ او یعنی فَتحِ قلب های انسان های پاک طینت ( اعم از شیعه ،  سُنّی ، مسیحی و ... ) در طولِ تاریخ می باشد .

برگرفته از دروسِ تاریخ تحلیلی اسلام توسط سید رضا نوعی ( حکیم )     

(( آیه ی ولایت از نگاه اهلِ سُنَّت))
((إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آَمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ.))

ترجمه : ولی شما فقط خدا، پیامبر و مؤمنانی هستند که نماز را به پا داشته، در رکوع زکات می‌دهند. ( سوره مائده آيه 55 )
نه تنها شیعه بلکه اغلبِ عُلَمای اهلِ سنت ،شأنِ نزولِ آیه ی فوق که به آیه ی ولایت ، مشهور می باشد را ،ماجرای بخشیدنِ انگشتری توسطِ علی (ع) در نماز به سائل ، می دانند .
در این خصوص ذیلاً به نَقلِ دو روایت از منابع اهل سنت و یک روایت از طریق شیعه ، اکتفاء می کنیم :
طبراني كه مُحدثانِ بزرگ اهل سنت می باشد از زيد بن حسن از جدش از عمار نقل مي كند كه اميرالمؤمنين (ع) در حال ركوع ، مشغول خواندن نماز مستحبي بود و انگشترش را از انگشتش درآورد و به سائل داد و اين قضيه به نبي مُكرَّم خبر داده شد و  آنگاه بر پیامبر اکرم (ص )  اين آيه نازل شد:
فقرأها رسول الله صلي الله عليه وسلم ثم قال من كنت مولاه فعلي مولاه.
بعد از اين كه ، آيه ی فوق نازل شد و آنرا بر مردم قرائت كرد ، پیامبر (ص ) فرمود: هر کس که من مولای اویم ، علی (ع) مولای اوست .

📚((المعجم الأوسط، ج 6، ص 218 و مناقب علي بن أبي طالب ( ع ) وما نزل من القرآن في علي ( ع )، أحمد بن موسي ابن مردويه الأصفهاني، ص 235 و تخريج الأحاديث والآثار، الزيلعي، ج 1 ص 410 و الدر المنثور في التفسير بالمأثور، جلال الدين السيوطي، ج 2، ص 293 ، شواهد التنزيل لقواعد التفضيل، ج‏1، ص: 223))
بنابر این معلوم مي شود كه عبارت «من كنت مولاه» مخصوص واقعه ی غدير نيست بلکه در چند جای دیگر، رسول اکرم (ص) عبارتِ «مَن كُنتُ مولاه فَعَلِيٌّ مَولاه» را بیان فرموده است.
امام المشککین  فخررازی در تفسیر کبیرش (مفاتیح الغیب)، می نویسد : «این آیه در شأن علی (ع) نازل گشته است و عُلَما  بر این موضوع معتقدند که اَدای زکات در حالِ رکوع واقع نشده است مگر از علی(ع) »

📚(تفسیر کبیر مفاتیح الغیب ، ج 11، ص 30)
از "عمر بن خطاب" نقل شده که گفته است :

 (( وَاللهِ لَقَدْ تَصَدَّقْتُ بِاَرْبَعینَ خاتَماً وَ اَنَا راکِعٌ لِیَنْزِلَ فِیَّ ما نَزَلَ فی عَلِیِّ بْنِ اَبی طالِبٍ فَما نَزَلَ ))
ترجمه : به خدا سوگند! چهل انگشتر در حال رکوع داده‌ام تا در حق من نیز آنچه در حق علی بن ابی طالب نازل شده است، نازل شود؛ ولی نازل نشد .

📚((  نور الثقلین، ج1، ص648، ذیل حدیث 269؛ البرهان، ج2، ص 318، ذیل حدیث 3167 - بحارالانوار، جزء 35، صفحه  184)) 
از این سخن عمر معلوم می‌شود که او نیز به این فضیلت خاص حضرت علی علیه السلام اعتراف داشته است و چون نمی‌توانست این فضیلت را انکار نماید؛ لذا سعی می‌کرد او نیز صاحبِ فضیلتی مثل حضرت علیه السلام باشد که بنا به اذعان خودش ، اینگونه  نشد.

برو ای گدای مسکین ، دَرِ خانه ی علی زَن
که نگینِ پادشاهی ، دهد از کَرَم گدا را
برگرفته از تفسیر سوره مائده توسط سید رضا نوعی ( حکیم )