پیام شیعه | Shia

(( فَتحُ الفُتوحِ حیدرِ کرّار ))

(بیست و چهارم رجب )،به اِذعانِ شیعه و سُنّی و نیز همه ی مورخین ، سالروزِ فَتحِ خیبر ،بدستانِ ولائیِ امیرالمومنین ( ع ) می باشد ، که ذیلاً به بررسی اجمالی این واقعه ، مُستند به مَنابعِ مُوثقِ اهلِ سنت ، می پردازیم :
- امیرالمومنین ( ع ) در این باره می فرمایند :

(( وَ اللَّهِ مَا قَلَعْتُ بَابَ خَيْبَرَ بِقُوَّةٍ جَسَدَانِيَّةٍ وَ لَا بِحَرَكَةٍ غَذَائِيَّةٍ لَكِنِّي أُيِّدْتُ بِقُوَّةٍ مَلَكِيَّةٍ وَ نَفْسٍ بِنُورِ رَبِّهَا مُضِيَّة ))
 ((به خدا سوگند! من دروازه ی خيبر را با قدرتِ جسمانى ، از جای نكندم ؛ بلكه برای اینکار ، به قوّه ی مَلکوتی و روحى كه به نورِ پروردگارش، روشن است تأييد و حمایت شدم ))

📚(الخرائج و الجرائح ،ج‏2، ص542 ) و ( مُسنَدِ احمد بن حنبل, ج 6, ص 8 )
- (( رُوِیَ أنَّهُ ( ص )،بَعَثَ أبابكر أولاً فَرَجَعَ مُنهَزِمَاً وَ بَعَثَ عُمَر فَرَجَعَ كذلِك فَغَضَبَ النَّبِیَّ ( ص ) لِذلِك فَلَمّا أصبَحَ خَرَجَ إلىَ النّاس و مَعَهُ رَأیَةً فَقالَ ( ص) )) :
« لَاُعطِیَنَّ الرّأیَةَ غَداً رَجُلاً یُحِبُّ اللّهَ وَ رَسُولَهُ و یُحِبُّهُ اللّهُ وَ رَسُولُهُ کَرّارٌ غَیْرُ فَرّارٍ، لا یَرْجِعُ حَتّى یَفْتَحُ اللّهُ عَلَى یَدَیْهِ»
ترجمه : روایت شده است كه رسول خدا (ص) اول ، ابوبكر را (در روز 22 رجب ) به طرفِ خیبر فرستاد كه او فرار كرده و برگشت ، سپس عُمَر را ( روز بعد یعنی 23 رجب ) فرستاد ، او نیز به همان سرنوشت دچار شد .

  لذا پیامبر (ص) خشمگین شده و فرمود :
(فردا پرچم را به دستِ مَردى خواهم داد که خدا و رسولش او را دوست دارند و او نیز خدا و رسولش ‍ را دوست دارد، او هجوم کننده است ، و هرگز فرار کننده نیست، از حمله بر نمى گرددتا خدا به دستِ او قلعه را فَتح کند.)

 📚(صَحیحِ مُسلِم ج9 ص304) (صَحيحِ البُخاري ، ص741 ، ح3009 )
-  در کتابِ مُسنَدِ احمد بن حنبل نیز روایت شده ، فَقَالَ رسول الله ( ص ) :

(( اُدْعُوا لِي عَلِيًّا فَأُتِيَ بِهِ أَرْمَدَ فَبَصَقَ فِي عَيْنِهِ وَدَفَعَ الرَّايَةَ إلَيْهِ فَفَتَحَ اللَّهُ عَلَيْهِ ))

ترجمه : پس از شکست و فرار ابوبکر و عمر از جنگ ، پیامبر (ص ) فرمودند :

(( علی ( ع ) را نزدِ من بیاورید و على عليه السّلام در حالى به حضورِ حضرتِ رسولِ اكرم صلّى اللّه عليه و آله شَرَف ياب شد كه به دردِ چشم دچار بود ، رسول خدا (ص) ، آبِ دهانِ مباركش را بر چشمِ حضرت على (ع) ماليد ، ديدگانش شفا يافت و پرچمِ اسلام را به دستِ او سپرد که از بركتِ وجودِ على (ع) ، فَتح و پيروزى نَصيبِ اسلام شد . ))
((روایت فوق در صحیحِ مُسلِم - کتاب فضائل الصحابة - باب من فضائل علی حدیث ِ 4427 نیز آمده است.))

- مولوی نیزکه سُنِّی مَذهب است ، در موردِ فتحِ خیبر و شجاعتِ علی ( ع ) ، اینگونه سروده است :

خاتَم كه در انگشتِ سلیمانِ نَبى بود
آن نورِ خدایى كه بر آن بود ، على بود
.آن قلعه‎گشایى كه دَرِ قَلعه ی خیبر
. بَركند به یك حمله و بگشود ، على بود
آن گُردِ سَرافراز كه اندر رَهِ اسلام
تا كار نشد راست نیاسود ، على بود
آن شیرِ دلاور كه براى طَمَعِ نَفس
بر خوانِ جهان پنجه نیالود ، على بود

مطمئناً حیاتِ اسلام ، مَرهونِ رشادت های امیرالمؤمنین (ع) بوده و همواره فضائل ایشان موجبِ مُباهات و بالَندگی مسلمانان می باشد ، لیکن فضائلِ علی (ع)، محدود به فتوحاتِ رَزمیِ او نیست بلکه بالاتر از آنها ، فَتحُ الفُتوحِ او یعنی فَتحِ قلب های انسان های پاک طینت ( اعم از شیعه ،  سُنّی ، مسیحی و ... ) در طولِ تاریخ می باشد .

برگرفته از دروسِ تاریخ تحلیلی اسلام توسط سید رضا نوعی ( حکیم )