پیام شیعه | Shia

داستانِ ساختگی نذرِ عبدالمطلب علیه السلام
در تمام منابعِ تاریخِ اسلام ( اعم از شیعه و سنی )نوشته اند ،   عبدالمطلب (ع)   نذر کرده بود که اگر خداوند ده پسر به او عنایت فرماید ، یکی از آنها را در راه خدا قربانی کند و چون دارای  ده پسر شد ،قرعه به نام  عبدالله (ع)  آمد ، اما ایشان با راهنم ائی زنی جادوگر ،نام  عبدالله (ع)  را با صد شتر به قرعه گذاش ت که قرعه به نامِ شتران آمد ، و عبدالمطلب (ع) نیز  صد شتر ... را به جای  عبدالله(ع) قربانی کرد  

👈 در صورتی که این موضوع ، افسانه است و انجام آن نیز از عقل و درایت و دیانتِ عبدالمطلب (ع) بعید به نظر می رسد .

دلایلِ مجعول بودنِ داستانِ نذرِ عبدالمطلب (ع) ، بشرح ذیل می باشد :

 کشتنِ فرزندان به عنوانِ نذر برای معبود ، از سنت های بُت پرستان و ستاره پرستان (صابئین) بوده، و خداوند در قرآن مجید ( آیه 137 سوره انعام ) آن را ازجمله اعمالِ شَنیعِ مشرکین ، معرفی نموده است .

👈 عبدالمطلب (ع) که به اعتقاد شیعه و حتی به تصریح اغلب علمای اهل سنت ، فردی موحّد و از اولیاء خاصِ خدا بوده ، چگونه ممکن است طبق سنتِ مشرکین چنین نذری نموده باشد .

📚[ مروج‏ الذهب، ج‏۲، ص۱۰۹] و ( ترجمه تاریخ یعقوبی، ج۱، ص۳۶۳)

اگر بگویند شاید عبدالمطلب (ع)  مانند ابراهیم (ع) از جانبِ خداوند مأمور بوده تا فرزندش را در راه خدا فدا کند .
 
👈 می گوئیم این نظریه درست نیست زیرا در آن روایات تصریح شده که عبدالمطلب(ع) نذر کرده بود ، در صورتیکه اگر از جانبِ خداوند ، مامور به این کار بود ، قطعاً می بایست آن را عملی سازد  ، نه اینکه با قرعه انداختن ، از انجام فرمانِ خدا طفره رود  .  

در سلسله ی راویانِ این داستانِ ساختگی و امثال آن ، مانند : روایتِ « أَنَا اِبْنُ اَلذَّبِيحَيْنِ » ، افرادی ضعیف ، مجهول و مُهمَل ( که بعضی هم شیعه ی امامیه نبوده اند) ، قرار دارند ،بنابر این روایاتِ مذکور ضعیف و مغشوشبوده که بیشتر از طریقِ اهل سنت روایت شده و از آن طریق به کتب شیعه  نیز سرایت کرده است.

افسانه ی مزبور توسطِ  عُمّالِ بنی اُميه جعل و در تقابل با شیعه رواج داده شده تا از این طریق ، اجدادِ پیامبر (ص) را مشرک جلوه دهند ، کمااینکه بخاطر عناد با امیرالمومنین (ع) ، در مورد پدر بزرگوار ایشان (حضرت ابوطالب علیه السلام ) نیز همین رویه را داشته و دارند .

👈 از جمله افرادی که به حضرتِ ابوطالب (ع) نسبتِ شرک داده اند ، مولوی در کتاب مثنوی و محی الدین عربی در فتوحات مکیه و فصوص الحکم ( فص لوطی ) ، می باشند .

📚(( تاریخ اسلام از آغاز تا هجرت ،علی دوانی ص 46 و 47 ))
📚((تحقیق محدث بزرگ شیعه علی اکبر غفاری در پاورقی صفحات 89 تا 91 من لا یحضره الفقیه ))

👈برای مشاهده سند از کتاب تاریخ اسلام ( اینجا ) و ( اینجا ) کلیک کنید .
👈برای مشاهده پاورقی من لایحضرة الفقیه ( اینجا ) و ( اینجا ) کلیک کنید .

برگرفته از دروس تاریخ تحلیلی اسلام سید رضا نوعی ( حکیم )