پیام شیعه | Shia

**********

اهل گردم ، دلِ دیوانه اگر بگذارد
نخورم مِی ، غم جانانه اگر بگذارد

گوشه‌ای گیرم و فارغ ز شر و شور شوم
حسرتِ گوشه‌ی میخانه اگر بگذارد

عهد کردم نشوم همدم پیمان‌ شکنان
هوسِ گردش پیمانه اگر بگذارد

همچو زاهد ، طلبم صحبتِ حورانِ بهشت
یاد آن نرگسِ مستانه اگر بگذارد

شمع می‌خواست نسوزد کسی از آتشِ او
لیک پروانه‌ی دیوانه اگر بگذارد

شیخ هم رشته‌ی گیسوی بتان دارد دوست
هوس سُبحه‌ی صد دانه اگر بگذارد

**********

**********

دلا ، تا باغ سنگی ، در تو فروردین نخواهد شد

بروز مرگ ، شعرت سوره ی یاسین نخواهد شد

فریبت می دهد این فصل ها ، تقویم ها ، گل ها

از اسفندِ شما پیداست ، فروردین نخواهد شد

مگر در جستجوی ربنّای تازه ای باشیم

وگرنه صد دعا زین دست ، یک نفرین نخواهد شد

مترسانیدمان از مرگ ، ما پیغمبر مرگیم

خدا با ما که دلتنگیم ، سرسنگین نخواهد شد

به مشتاقانِ آن شمشیرِ سرخِ شعله ور در باد

بگو تا انتظار این است ، اسبی زین نخواهد شد

**********

**********

در کوی بُتان نیست کسی زارتر از من  

               در پیش عزیزانِ جهان خوارتر از من
        
گفتی که مرا یار وفادار بسی هست

             هستند ، ولی نیست وفادارتر از من

 خَلقِ دو جهانست گرفتارِ تو ، لیکن

           در هر دو جهان نیست گرفتارتر از من

گر طالبِ آنی که به یاری بنشینی

       بنشین که تو را نیست کسی یارتر از من

چون غنچه اگر سینه ی تنگم بشکافی

           دانی که نبوده ست دل افگارتر از من

امروز اگر عشق گناهست نگارا

                  فردا نتوان یافت گنهکارتر از من

**********

 **********

ترکِ دین و دل نمودم ، ترکِ جان هم می‌کنم
غیرِ عشقت هر چه باشد ، ترکِ آن هم می‌کنم

 گر تو صیّادِ منی ، آزردگی در دام نیست
در قفس سیر و صفای بوستان هم می‌کنم

همچنان کز دل  زدودم ، نام و یادِ غیر را
بعد از این نامِ تو  را  وِردِ  زبان هم می‌کنم

ناله‌ام از هجرِ گل تنها در این گلزار نیست
شیون از ناکامی فصلِ خزان هم می‌کنم

این که دور افتادم از کویت ، بُوَد جُرمِ رقیب
 شِکوه از بختِ زبون و دوستان هم می‌کنم

 عاشقانت سودها دیدند و من در راهِ تو
جای سود ، از بهرِ  این سودا ، زیان هم می‌کنم

             **********

**********

شبی در گوشه ی خلوت ، غمت را یاد می‌کردم
به دورِ  بیستون می‌گشتم و فریاد می‌کردم

ندانستم گُذارِ شانه بر زلفِ تو  می افتد    
وگرنه تاقیامت خدمتِ شمشاد می‌کردم

به هر صحرا  که می‌دیدم بدام افتاده آهویی 
به یاد چشمِ مَستت ، صید را آزاد می‌کردم

نشستم همچو مجنون بر سَرِ بازارِ رسوایی    
تو  را با  مُدَّعی می‌دیدم و  فریاد می‌کردم

فریبِ خویش می‌دادم که اینک یار می آید    
به هر آوازِ  پایی ، خاطرِ خود شاد می‌کردم

**********