پیام شیعه | Shia

آیا می دانستید که ابن ملجم از اصحاب پبامبر (ص) بود

شمس الدین ذهبی که از علمای بزرگ اهل سنت است در کتاب تجرید اسماء الصحابه ( ج 1 ص 356) ردیف 3782 از لیست اسامی صحابه را به ابن ملجم لعنة الله علیه اختصاص داده و نامبرده را بعنوان یکی از صحابه لحاظ نموده است .

👈 برای مشاهده سند ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

تبصره : سایر علمای مشهور اهل سنت نیز ابن ملجم را بعنوان یکی از اصحاب پیامبر ( ص) می دانند ، بعنوان نمونه :

(1) - ابن حجر عسقلانی در کتاب الاصابه فی تمییز الصحابه (ج۸،ص 158 ) ردیف  6412 از لیست اسامی صحابه را به ابن ملجم اختصاص داده و تصریح نموده ( ذکره الذّهبیّ فی التجرید لکونه على الشرط ولیس بأهل أن یذکر مع هؤلاء) یعنی : همانطوریکه ذهبی گفته ، ابن ملجم شرایط صحابی بودن را دارد لیکن به مصلحت نیست نام او همراه با سایر صحابه ذکر شود .

(2) - ابن المُلَقّن شافعی نیز در کتاب التوضیح لشرح الجامع الصحیح ( ج۲۰،ص 304 ) ابن ملجم را یکی از صحابه دانسته و می گوید :  قَتَلُهُ عبد الرحمن بن ملجم الفاتک، وإن ذکر فی الصحابه. ) ابن ملجم یکی از صحابه می باشد که اقدام به شهادت رساندن علی (ع) نموده است .

👈 برای مشاهده سند ( اینجا ) و ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

یکی از عقاید اهل سنت ، اعتقاد به قاعده ( عدالت تمامی صحابه ) می باشد که طبق مفاد آن همه کسانی که اسم صحابی به آنها اطلاق می شود حتی ولید که به تصریح قرآن (  إِنْ جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا ) مصداق فاسق می باشد و یا ابن ملجم مرادی که طبق روایات صحیح در منابع اهل سنت ، پیامبر (ص) او را ( اشقی الآخرین ) نامیده اند نیز مشمول این قاعده بوده و اهل بهشت خواهند بود 😳

الف ) ابن حجر عسقلانی در کتاب الاصابه فی تمییز الصحابه می گوید : ( اتَّفَقَ اهل السنّة علی أن لجمیع عدول و قال ابو محمد بن حزم : الصّحابةُ کلّهُم من اهل الجنّة قطعاً ) یعنی : اجماع اهل سنت بر این است که تمامی اصحاب بلا استثناء عادل می باشند و ابن حزم نیز تصریح نموده است که تمامی صحابه قطعاً اهل بهشت می باشند .

ب ) مولانا محمد طاهر مسعود در کتاب عقاید اهل سنت و جماعت ( ص 204) می گوید :
تمام صحابه عادل، مومن کامل و بهشتی هستند ، تمامی صحابه بر حق بوده و معیار حق می باشند . کسی حق انتقاد از آنها را ندارد .

ج ) ابن عثیمین که از علمای بزرگ اهل سنت می باشد در کتاب شرح العقیدة الواسطیة ( ج 2 ، ص 292 ) علیرغم اعتراف به فساد برخی از صحابه ، ارتکاب کبائر را نیز مانع از بهشتی بودن آنها نداسته و این چنین می گوید :

( لا شک انه حصل من بعضم سرقة و شرب خمر و قذف و زنی باحصان و زنی بغیر احصان لکن کل هذه الاشیاء تکون مغموره فی جنب فضائل القوم و محاسنهم )

یعنی : بی تردید برخی از صحابه مرتکب کبائری مانند سرقت ، شُرب خمر ، تهمت به زنان پاکدامن ، زنای محصنه و غیر محصنه شده اند ، لیکن همه این گناهان کبیره در مقابل بزرگی فضائل و محاسن آنها به حساب نمی آید . ⁉️😳

👈 برای مشاهده ( سند 1 ) ، ( سند 2  ) ، ( سند 3  ) و نیز ( سند 4  ) کلیک کنید . 👉

تبصره : اهل سنت کسانی که حتی یک لحظه پیامبر (ص) را دیده باشند صحابی تلقّی کرده و مشمول امتیازات فوق و قاعده عدالت صحابه می دانند ، بعنوان نمونه :

ابن اثیر جزری در کتاب اسدالغابه ( ج 1 ص 119 ) از می گوید : ( احمد بن حنبل می گوید : هر کس یک ماه ، یا یک روز و حتی یک ساعت پیامبر (ص) را دیده باشد ، صحابی محسوب می گردد ) همچنین بخاری نیز گفته ( هر کدام از مسلمانان که پیامبر صل الله علیه و آله را فقط دیده باشد صحابی می باشد ) .

👈 برای مشاهده سند ( اینجا ) و ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

قاعده عدالت تمام صحابه از نظر شیعه ، مغایر با آموزه های قرآن و سنت و در تضاد با حکم عقل و فطرت بوده و با عدالت خداوند تعارض دارد . صحابه مادامی که از دستورات خداوند و پیامبر (ص) و طریق حق عدول نکرده باشند مورد احترام و تجلیل شیعه می باشند مانند : عمار ، سلمان ، ابوذر و غیره ، اما هیچگاه امثال ولید که به حکم صریح قرآن ، مصداق بارز ( فاسق ) است و یا امثال معاویه که در مقابل امیرالمومنین (ع) دست به شمشیر برده و برادر جناب عایشه ( محمد بن ابی بکر) و نیز صحابه جلیل القدر ( حُجر بن عدی ) را به قتل رساند ، مورد احترام نخواهد بود . اجتهاد در مقابل نص نیز باطل می باشد .

اهل سنت در مواجهه با صحابه دچار پارادوکس و تناقض رفتاری شده اند ، زیرا از یک طرف خود را ملزم به قاعده عدالت صحابه می دانند و ازسویی دیگر با احادیث صحیحی در منابع خود مواجه هستند که در مذمت صحابه وارد شده ، از جمله حدیث ذیل که درباره ابن ملجم لعنة الله علیه می باشد :

طبرانی که از علمای برجسته و محدثین سرشناس اهل سنت است در کتاب ( المعجم الکبیر ج 8 حدیث 7311 ) روایت کرده :

رسول اکرم (ص) روزی به علی (ع ) فرمود :

آیا می دانی شقی ترینِ اُمَّت های اوّلین چه کسی می باشد ⁉️

علی (ع) عرض کرد ، آن مردی که ناقه ی حضرت صالح را پی کرد 🐪🔪

پیامبر (ص ) فرمودند : راست گفتی ، اما می دانی که شقی ترینِ اُمَّت های آخرین چه کسی است ⁉️

امیرالمومنین پاسخ داد شما بفرمائید :

پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودند :

آن فرد شقی ، همان کسی است که به تو در اینجا ضربه ای مُهلک خواهد زد و پیامبر (ص) با دستِ مبارک خود اشاره به فرق نازنین علی (ع) نمود .

👈 برای مشاهده سند ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

تبصره : ابن حجر هیتمی در کتاب الصواعق المحرقه ( ج 2 ص 326 ) روایت فوق را صحیح و رجال آن را ثقه و مورد اطمینان می داند .

👈 برای مشاهده سند ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

این درحالی است که یکی از علمای بزرگ اهل سنت بنام  ابن حزم اندلسی در کتاب المحلّی ( ج 10 ص 484 ) در تجلیل از ابن ملجم می گوید :

ولَا خِلَافَ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْ الْأُمَّةِ فِی أَنَّ عَبْدَ الرَّحْمَنِ بْنَ مُلْجَمٍ لَمْ یَقْتُلْ عَلِیًّا - رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ - إلَّا مُتَأَوِّلًا مُجْتَهِدًا مُقَدِّرًا أَنَّهُ عَلَى صَوَابٍ. وَفِی ذَلِکَ یَقُولُ عِمْرَانُ بْنُ حِطَّانَ شَاعِرُ الصِّفْرِیَّةِ:

یَا ضَرْبَةً مِنْ تَقِیٍّ مَا أَرَادَ بِهَا ... إلَّا لِیَبْلُغَ مِنْ ذِی الْعَرْشِ رِضْوَانًا

إنِّی لَأَذْکُرُهُ حِینًا فَأَحْسَبُهُ ... أَوْفَى الْبَرِّیَّةِ عِنْدَ اللَّهِ مِیزَانًا

اجماع همه ی علمای ما بر این است که ابن ملجم برای به شهادت رساندن علی (ع) اجتهاد کرده و خودش را برحق می دانست ، و عمران بن حطان چه خوب در ستایش از ابن ملجم سروده :

 آن مرد نیکوکار ( ابن ملجم ) در ضربتِ جانانه ای که به علی (ع) زد ، جز رسیدن به رضای خدا هدفِ دیگری نداشت و به درستی که ترازوی اعمال نیکِ ابن ملجم نزدِ خدا از همه ی مردم سنگین تر است  .

👈برای مشاهده سند ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

تبصره :

1- ابن حزم استاد محی الدین عربی در مسائل کلامی و فقهی است و محمد حسن وکیلی در کتاب ( محی الدین عربی شیعه خالص ) ( ص 135) تصریح نموده که ابن عربی به شدت تحت تأثیر وی بوده است .

2-  بدیهی است انحرافات ابن عربی و عناد او با شیعه ، محصول نظام فکری اشخاصی مانند ابن حزم می باشد و از اینجاست که علامه سید جلال الدین آشتیانی (ره) از محی الدین عربی به  خصمِ الدّ شیعه تعبیر نموده است .

3- از این جماعت بیش از این هم انتظار نمی رود ، آنان سی سال قبل از جنایتِ ابن ملجم علیه اللعنه ، با رقم زدن صحنه ای فاجعه آمیز که منجر به شهادت زهرای مرضیه (س) شد ، ضربه کاری خود را به علی (ع) وارد نمودند .

      سی سالِ پیش ، جانِ علی (ع) را گرفته اند
     خنجر که مَردِ  کُشتنِ مولا نمی شود

     حالِ تو را فقط حسنت درک می کند
     دردی حریف ماتمِ زهرا  نمی شود

     دیگر طبیب ، زحمتِ بیخود نکش ، برو
     دردِ علی که بهتر از اینها نمی شود

     قبری در آسمان بکنید ای فرشته ها
     ماهِ شکسته روی زمین جا نمی شود

برگرفته از درس گفتار علم کلام تطبیقی سید رضا نوعی ( حکیم )
 

آیا عمر از علی (ع) عاقل تر بود
ابن سینا در کتاب ( شفا ) ، عُمَر را عاقل تر و سیاستمدارتر از علی (ع) دانسته و می نویسد :

« برای تصدّی خلافت ، عُمَر بن خَطّاب که عاقل تر از ( علی علیه السلام ) است شایسته تر می باشد و ( علی علیه السلام ) که اعلم است می بایست از ( عُمَر ) پیروی کرده و او را در مسائل علمی کمک نماید ، کما اینکه عملاً نیز رابطه ی علی (ع) با عُمَر ، اینچنین بود  »

👈 برای مشاهده ی سند ، ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

ابن ابی الحدید ، علیرغم اینکه سنی مذهب ( از نظر فقهی شافعی و از لحاظ فکری معتزلی ) می باشد ، جسارت و گستاخی ابن سینا را برنتابیده و می گوید :

گروهی که فضیلتِ  علی(ع)  را نشناخته اند ، می پندارند که عُمَر ، سَ یّاس و سیاستمدارتر از علی(ع) بوده است ، کما اینکه اب وعلی سینا در کتاب شفا ، به آن تصریح کرده و دشمنانِ علی(ع) نیز قبلاً می پنداشتند که معاویه ، سیاستمدارتر از علی(ع) بوده ، اما من در مباحث قبلی خود ، حُسنِ سیاستِ امیر المومنین(ع) و درستی برنامه ریزی و تدبیر او را اثبات نمو ده ام .

ایشان در ادامه می نویسد :

برای سیاستمدار ، هدف توجیه کننده ی وسیله است  ، هر چند آن وسیله ، غیر مشروع باشد . ولی علی (ع) فقط پیرو قرآن ، سنّت و خطّ مَشی پیامبر (ص) بود و هرگز برای رسیدن به پیروزی ، از طریق حق و شریعت عدول نمی کرد . اما عُمَر ، هم خودرأی و اهلِ استحسان بود و هم بسیار خشن و عجول .
 
👈 برای مشاهده ی سند ، ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

امیرالمؤمنین (ع) نیز در نهج البلاغه ، سخنِ ابن سینا را که در آن زمان از زبانِ دشمنان ایشان شنیده می شد ، اینگونه نقد و رَدّ فرموده است :

     «و الله ما معاویه بادهی منیّ و لكنّه یغدر وَ یفجرو لولا كراهیه الغدر لكنت من ادهی الناس...»

به خدا سوگند معاویه عاقل تر و سیاست مدارتر از من نیست لیکن او ، بسیار فریب کار و اهلِ فِسق و فُجور است و اگر فریب کاری و نیرنگ بازی ناخوشایند نبود ، در آن صورت من سیاست مدارترینِ مردم بودم  .

👈 برای مشاهده ی سند ، ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

علامه حسن زاده آملی ، سخنِ ابن سینا و تقسیم بندی ( اعقل و اعلم ) توسط او را اینگونه مورد نقد قرار داده :

مقام قُطب ، همان مرتبه ی امامت و مقام خلافت است که نه تعدد در آن راه دارد و نه انقسام به ظاهر و باطن و نه شقوقِ اعلم و اعقل و غیرها و انقسامِ خلافت به ظاهر و باطن ، حقِّ سکوتی است که اوهام موهون را بدین تقسیم بندی اِقناع و اِرضاء می‌نماید .

👈 برای مشاهده ی سند ، ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

ارادتمندانِ ابن سینا با مطرح نمودن احتمالِ تقیّه ، سعی در توجیه سخن اهانت آمیز او دارند ، لیکن احتمال تقیّه به دلایل ذیل کاملاً مردود است :

 الف : ابن سینا در زمان آل بویه می زیسته که دورانِ رواج شیعه بوده و در آثار بزرگانی مانند : ( شیخ مفید ، کلینی ، صدوق ، شیخ طوسی ، سید مرتضی ) که معاصر او بوده اند ، نشانه ای از تقیّه دیده نمی شود .

ب : اقتضای تقیّه آن است که ابن سینا مسئله ی خلافت را صرفاً مطابق مرام اهل سنت تبیین نماید ، اما برای اینکار هیچگونه اجبار و یا ضرورتی مبنی بر مقایسه ی اهانت آمیز مذکور و طرح مسئله ی اعقل و اعلم نبود . از طرفی در مقایسه ی مزبور ، پارادوکسی مضحک نیز نهفته است که بر اهلش پوشیده نیست .

ج : عده ای دیگر از طرفداران ابن سینا ، به سخن او در رساله ی معراجیه که گفته : ( نسبتِ علی (ع) با سایر مخلوقات ، نسبتِ معقول به محسوس است ) برای تبرئه ی وی استناد می کنند ، اما اینان از نکته ی بسیار مهم و حائز اهمیّتی غفلت ورزیده اند و آن اینست که مقایسه ی امیرالمؤمنین (ع) و اهل بیت (ع) با دیگران ، مطلقاً و فی نفسه ، خطای محض می باشد ، کما اینکه علی (ع) در نهج البلاغه به آن تصریح فرموده است :

     ( لَا يُقَاسُ بِآلِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه وآله) مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ أَحَدٌ )

👈 برای مشاهده ی سند ، ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

د : جالب است که این موضوع را فرزند عُمَر و نیز احمد بن حنبل فهمیده اند ، اما ابن سینا از درک آن عاجز مانده است .

توضیح اینکه :

فرزند احمد بن حنبل می گوید از پدرم در مورد حدیثِ سَفینه پرسیدم و گفتم : به نظر تو چه کسی افضل از همه بود ؟ پدرم گفت : ابوبکر از همه افضل بود . بعد از او ، عمر و بعد از او عثمان ، پرسیدم : پس علی (ع) چه شد

👈گفت : پسرم ، علی بن ابیطالب (ع) ، از اهل بیت (ع) بود و هیچ کس با اهل بیت (ع) مقایسه نمی شود .

مشابه روایت فوق از عبدالله بن عمر ( فرزند عمر ) نیز نقل شده است .

👈 برای مشاهده ی سند ، ( اینجا ) و ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

       بر حُسنِ دلبرِ ما ، هر کس که شک نماید

       بر عقلِ او بخندد ، از مرغ تا به ماهی
📖برگرفته از شرح و نقد اللهیات شفا ، سید رضا نوعی (حکیم )

  طبری ، مورّخِ بزرگ اهل سنت می گوید :

در نامه ی محمد بن ابوبکر ( فرزند خلیفه ی اول ) به معاویه و خصوصاً پاسخِ آن از سوی معاویه ، مسائلی است که بیم دارم مردم با خواندنِ آن ها به تشیّع گرایش پیدا کنند ، لذا از ذکر آن ها صرفنظر می کنم .

📚(( تاریخ طبری ، ج 4 ، ص 557 ))

👈برای مشاهده ی سند ( اینجا ) کلیک کنید .

🔘دکتر عصام العماد می گوید :

من که از شاگردانِ بن باز ( مُفتی بزرگ عربستان ) و یک وهابی متعصب بودم و حتی کتابی با عنوان ( الصّلة بينَ الاثني عَشَريّة وَ فِرَق الغُلاة ) را بر علیه شیعه ، در دستِ تألیف داشتم ، علیرغم سانسورِ طبری ، به نامه های مذکور در سایر کتبِ معتبر اهل سنت دست یافتم و با آگاهی از مفاد آن ها به حقانیت و مظلومیتِ علی (ع) پی برده و با توفیقِ الهی ، به مذهبِ شیعه تشرّف پیدا کردم .

او در ادامه می گوید :

اگر طبری می دانست که طرز بیانِ او ، به حدّی موجبِ کنجکاوی جویندگانِ حقیقت خواهد شد که هر روز تعدادی از جوانان تحصیل کرده ی وهابی مانند من ، با خواندنِ همین نامه ها ، شیعه می شوند ، هرگز این جمله را نمی نوشت . بن باز نیز با ناراحتی از این موضوع گفته ، ای کاش طبری حتی بطورِ سربسته  نیز به این نامه ها اشاره نمی کرد .

👈 برای مشاهده متن مصاحبه و فایل صوتی ، ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

🔘محمدبن ابوبکر در نامه ی خود به معاویه ، به صفات برجسته ی امیرالمؤمنین (ع) اشاره کرده و ضمن تأکید به حقانیتِ ایشان ، تصریح نموده است که علی (ع) اولین مسلمان است ( نه پدرش ابوبکر ) و ضمنِ تقبیحِ معاویه ، او را از مخالفتِ با آن حضرت ، منع نموده است .

📚(( شرح ابن ابی الحدید شافعی معتزلی ، ج 3 ، ص 188 و 189))

👈 برای مشاهده سند ، ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

🔘معاویه نیز در پاسخ به محمد بن ابوبکر ،ناخواسته از حقانیتِ علی (ع) پرده برداشته و می گوید در دورانِ حیاتِ پیامبر(ص) همه ی ما به فضائلِ علی (ع) معترف بوده و حرمتش را حفظ می کردیم ، اما پس از رحلتِ رسول اکرم (ص) ، پدرت ( ابوبکر ) و عمر بن خطاب اولین نفراتی بودند که با ایشان مخالفت کرده و او را از حقّش محروم نمودند ، بنابر این قبل از اینکه مرا سرزنش کنی ، می بایست پدرت را ملامت نمایی ، زیرا من در این کار از او پیروی کردم و اگر او  بنای این خصومت را نمی گذاشت ، من نیز هرگز با علی (ع) مخالفت نمی کردم .

👈 برای مشاهده ی ( سند 1 ) ، ( سند 2 ) و ( سند 3 ) کلیک کنید . 👉

محمد بن ابوبکر ، فرزند خلیفه ی اول می باشد که پس از درگذشت پدرش و ازدواجِ مادرش ( اسماء بنت عمیس ) با علی (ع) ، از آن پس در خانه ی ایشان پرورش یافت . امیرالمومنین (ع) او را به فرمانداری مصر منصوب فرمود و با شنیدن خبر شهادت وی با چشمانی گریان فر مود :

«کان لله عبداً صالحاً و لنا ولداً صالحاً» (محمد بنده‌ای صالح برای خدا و فرزندی صالح برای ما بود.)

معاویة بن حدیج به دستور معاویه ، محمد بن ابوبکر را که فرماندار مصر بود به قتل رساند و بدنش را درونِ شکم الاغ نموده و آتش زد و سرش را برای معاویه فرستاد . اما وقتی این خبر به خواهرش عایشه رسید ، ایشان به شدت ناراحت شده و همیشه بعد از نمازهایش معاویة بن ابی سفیان ، عمرو عاص و معاویة بن حدیج را لعن و نفرین می نمود .

👈 برای مشاهده ی ( سند 1 ) ، ( سند 2 ) و ( سند 3 ) کلیک کنید . 👉

ابیاتِ ذیل از سنایی ، بخوبی خباثتِ شجره ی ملعونه ی بَنی اُمَیّه را در نهایتِ ایجاز ، ترسیم نموده است :

داستانِ پسرِ هند مگر نشنیدی
که از او بر سرِ اولادِ پیمبر چه رسید

پدرِ او لب و دندانِ پیمبر بشکست
مادرِ او جگرِ عَمِّ پیمبر بمکید

خود به ناحق ، حقِ داماد پیمبر بگرفت
پسرِ او سَرِ فرزندِ پیمبر ببرید

بر چنین قوم چرا لعنت و نفرین نکنیم
لعنةُ الله یزیداً  وَ  عَلی آلِ یزید

برگرفته از دروس تاریخ تحلیلی اسلام ، سید رضا نوعی ( حکیم )

قابل توجه کسانی که ولایتِ علی (ع) را به محبت تفسیر می کنند.

نور الدین هیثمی که از محدّثان و علمای بزرگ اهل سنت است ،می نویسد :

عَنْ عَمَّار بْنِ يَاسِر: قَالَ رَسُولُ اللهِ(ص):

«اُوصِي مَنْ آمَنَ بِي وَ صَدَّقَني بِوِلَايَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبي ‌طَالِبٍ، فَمَنْ تَوَلَّاهُ فَقَدْ تَوَلَّانِي وَ مَنْ تَوَلَّانِي فَقَدْ تَولَّی اللهَ عَزَّ وَجَلَّ، وَ مَنْ أَحَبَّهُ فَقَدْ أحَبَّنِي، وَ مَنْ أَحَبَّنِي فَقَدْ أحَبَّ اللهَ تَعَالَی وَ مَنْ أَبْغَضَهُ فَقَدْ أَبْغَضَنِي وَ مَنْ أَبْغَضَنِي فَقَدْ أَبْغَضَ اللهَ عَزَّ وَجَلَّ».

عمّار بن ياسر می گوید ، رسول خدا(ص) فرمود :

«کسانی را كه به من ايمان آورده و مرا تصديق نموده اند سفارش می‌كنم به ولايتِ علي بن ابی‌طالب ، زیرا هر كس ولايتِ او را بپذيرد درحقيقت ، ولايتِ مرا پذيرفته و مُعتقد به ولايتِ من نیز ولايتِ الهی را پذيرفته ، و هركس او را دوست بدارد درحقيقت مرا دوست داشته و كسی كه مرا دوست داشته باشد ، خدا را دوست دارد ، و هركس او را دشمن بدارد حقيقتاً مرا دشمن داشته و هركس با من دشمنی ورزد در واقع با خداوند، دشمنی ورزيده است ».

📚(( مجمع الزوائد هیثمی ، ج 9 ص 95 حدیث 14640))

👈برای مشاهده ی سند ، ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

حدیث فوق الذکر در اغلب منابع معتبر اهل سنت ، نقل شده که ذیلاً به برخی از آنها اشاره نموده و سپس معنای صحیحِ ( ولایت ) که زعامت و رهبری مُطلقه ی امیر المؤمنین (ع) می باشد را با توجه به مفاد همین روایت توضیح می دهیم :

ابنِ بَکّار در کتاب ( الاخبار الموفقیات ، ص 260و261  ، حدیث 171) ، حدیثِ مزبور را نقل کرده و سپس ، سه طریقِ دیگر نیز برای آن ذکر نموده است .

👈برای مشاهده ی سند ، ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

همچنین سایر محدثان و علمای مشهور اهل سنت ، مانند : ابن عساکر در تاریخ مدینه ی دمشق ، ابن مغازلی شافعی در مناقب الامام علی (ع) ، مُتَّقی هندی در کنزالعُمّال ، طبرانی در مُعجم کبیر و قُندوزی حنفی در ینابیع المَودّه ، حدیثِ مذکور را نقل کرده اند :

👈برای مشاهده ی ( سند 1 ) ، ( سند 2 ) ، ( سند 3 ) و ( سند 4 ) ، کلیک کنید . 👉

مخالفین شیعه ، عبارتِ ( الولایه ) و مشتقّاتِ آن مانند : ( تولّی ، مولی ، ولی ) که در روایاتِ صحیح و مُتواتر ، درباره ی علی (ع) وارد شده را ، به ( نصرت و یاری ) و یا ( محبت و دوستی ) معنا می کنند ،  حال آنکه این دو واژه برای همه ی مومنان عمومیّت داشته و نمی تواند فضیلتِ خاصی برای امیرالمومنین (ع) محسوب شود . کما اینکه قرآن کریم می فرماید :

« وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْض » (التوبة، آیه 71 ) یعنی : مؤمنان باید در همه حال ، دوست و یاورِ یکدیگر باشند .

رسول اکرم (ص) در حدیث مورد بحث ، ولایتِ علی (ع) و محبت به ایشان را با عبارتِ (فَمَنْ تَوَلَّاهُ فَقَدْ تَوَلَّانِي ، وَ مَنْ أَحَبَّهُ فَقَدْ أحَبَّنِي) از یکدیگر تفکیک فرموده و علاوه بر آن ، محبت به علی (ع) را نیز با جمله ی ( وَ مَنْ أَحَبَّهُ فَقَدْ أحَبَّنِي، وَ مَنْ أَبْغَضَهُ فَقَدْ أَبْغَضَنِي) ، در مقابلِ ( بُغض ) قرار داده ، تا صراحتِ بیانِ ایشان ، خطِّ بُطلانی باشد بر ادّعای کسانی که عبارتِ ( ولایت) و مشتقّاتِ آن را درباره ی امیرالمومنین (ع) به محبت ، تعبیر نموده اند .

اینکه پیامبر (ص) می فرمایند : اُوصِي مَنْ آمَنَ بِي وَ صَدَّقَني بِوِلَايَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبي ‌طَالِبٍ ، یعنی ولایتِ علی (ع) اولین فریضه ای است که بعد از ایمان به نبوت بر همگان واجب است ، و با توضیح فوق و تفکیکِ ولایت از محبت در این حدیث کاملاً مُبرهن و واضح است که منظور ایشان از ولایت ، معنای زعامت و رهبری و اولی در تصرّف می باشد . (تولّی يعنی التزام و اعتقاد به ولايت)

در این حدیث ، ولایتِ علی (ع) بطور مُطلق در طولِ ولایتِ رسول اکرم (ص) قرار گرفته ، یعنی همه ی شئونی که برای پیامبر (ص) ثابت است ، همه ی آنها ( بجز نبوت ) ، برای علی (ع) نیز ثابت است .

شهاب الدین قسطلانی شافعی در شرح صحیح بُخاری و در ذیل حدیثِ دَوات و قِرْطاس نوشته :

      اِئْتُونِي بِكِتَابٍ أَكْتُبْ لَكُمْ كِتَاباً 👈 ( فیه النَّصّ عَلَی الائمّة بَعدی )👉

یعنی : پیامبر(ص) در واپسین لحظاتِ عُمرِ شریفشان فرمودند : قلم و دواتی بیاورید تا برای شما مطلبی را بگویم که بعد از من هرگز گمراه نشوید .

👈قسطلانی می گوید : پیامبر (ص) در این وصیّتِ کتبی می خواست به اسامی ائمه ی بعد از خودش تصریح فرماید . 👉

امّا عُمَر بن خطّاب گفت : انّ النّبی غلبه الوجع ، عندنا کتاب الله ، هو حسبنا . یعنی : خلیفه دوم گفت : پیامبر (ص) بخاطر غلبه ی بیماری ، هذیان می گوید ، کتابِ خدا برای ما کافی است .

👈برای مشاهده ی سند ، ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

برگرفته از دروس فقه الحدیث سید رضا نوعی ( حکیم )

احمد بن حنبل در روایتی که آنرا صحیح و رجالش را مورد وثوق می داند ، آورده :

عمرو عاص به معاویه گفت : عمّار در جنگِ صفّین که من و تو آنرا به راه انداختیم ، به شهادت رسیده است و این موضوع می تواند برای ما بازتابِ منفی دربرداشته باشد ، زیرا من از پیامبر (ص) شنیدم که فرمود : عمّار را گروهی باغی و گمراه به شهادت می رسانند .

معاویه (علیه العنه) گفت : مگر ما عمّار را کُشته ایم  عمّار را علی (ع) و یارانش کُشتند ، زیرا او را به همراه خویش به میدانِ جنگ آورده و در مَعرضِ نیزه ها و شمشیرهای ما قرار دادند .

📚(( مسند احمد بن حنبل ، ج 13 ، ص 493-494))

👈برای مشاهده ی سند ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

پاسخِ دندان شکنِ امیرالمؤمنین(ع)به سخنِ شیطانی و مُغالطه آمیزِ معاویه (علیه العنه) ، آنهم از زبانِ یکی از مُحدّثان و علمای بزرگِ اهل سنت ( عبد الرؤف مناوی ) ، شنیدنی است :

او می گوید ، اینکه پیامبر (ص) فرمود : ( عمّار را گروهی باغی و گمراه به قتل می رسانند ) ، منظور ایشان 👈 معاویه و یارانش می باشد که اهل بَغی ( و گمراهی) بودند و عقیده ی اهل سنت این است که در جنگِ صفّین و جَمَل ، حق با علی (ع) بود .

مناوی در ادامه از قولِ قرطبی می نویسد : چون حدیث فوق را که صحیح و مُتواتر می باشد را معاویه نمی توانست انکار کند لذا گفت : عمّار را کسانی به قتل رساندند که او را به میدانِ جنگ آوردند

👈 علی (ع) به معاویه پاسخ داد که اگر حرفِ تو درست باشد ، پس (معاذ الله) باید گفت : رسول خدا (ص) نیز عاملِ به شهادت رسیدنِ حمزه (س) می باشد .

ابن دحیّه می گوید :  بخدا سوگند پاسخِ  علی (ع) آنقدر محکم و قانع کننده است که جایِ هیچ اِن قُلت و توجیهی برای هیچ کس باقی نمی گذارد .

📚(( فیض القدیر شرح جامع الصغیر مناوی ج 6 ص 474 ذیل حدیث 9640))

👈برای مشاهده ی سند ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

ابو لطیف محمد قنوجی که از محدثان و متکلمان بزرگ اهل سنت است می گوید :

حدیثِ (تقتل عماراً ﺍﻟﻔﺌﺔ ﺍﻟﺒﺎﻏﻴﺔ) از صحیح ترین احادیث و متواتر می باشد و اجماع و اتفاق اهل سنت ( اعم از شافعی ، مالکی ، حنفی ) این است که در جنگ صفین و جمل ، حق با امام و خلیفه ی مسلمانان یعنی علی (ع) بود .

👈برای مشاهده ی سند ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

نووی که از علمای بزرگ اهل سنت و شارحِ صحیح مسلم است تصریح می کند : در تمامی جنگ ها ، حق با علی (ع) بود .

متأسفانه نووی که معتقد به (عدالت صحابه ) می باشد می گوید : گروهی از صحابه ( مانند علی علیه السلام ) در این جنگ ها بر حق می باشند و عده ی دیگر از صحابه ( مانند طلحه ، زبیر ، معاویه ) اگر چه خطاکار بودند ولی در اجتهاد خویش معذور و مأجور می باشند همانند مجتهدی که اگر در فتوای خود دچار اشتباه شود ، گناهی بر او نیست .

📚(( شرح نووی بر صحیح مسلم ، ج 1 ص 11 ))

👈برای مشاهده ی سند ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

ابن حزم که از بزرگترین محدثان و علمای اهل سنت است می گوید :

الصَّحَابَهُ کُلُّهُمْ مِنْ أهْلِ الْجَنَّهِ قَطْعاً 👈 یعنی همه ی صحابه قطعاً اهل بهشت می باشند 👉

ابن حزم متأسفانه ابن ملجم را نیز از صحابه می داند و متأثّر از تفکر غلطِ ( عدالتِ صحابه ) ، درباره ی او می نویسد :

اجماع همه ی علمای ما بر این است که ابن ملجم برای به شهادت رساندن علی (ع) اجتهاد کرده و خودش را برحق می دانست ، و عمران بن حطان چه خوب در ستایش از ابن ملجم سروده : (که ترجمه اش این است) :

 آن مرد نیکوکار در ضربتِ جانانه ای که به علی (ع) زد ، جز رسیدن به رضای خدا هدف دیگری نداشت و به درستی که ترازوی اعمال نیکِ او نزدِ خدا از همه ی مردم سنگین تر است  .

📚(( المحلی ، ابن حزم ج 10 ص 484 ))

👈برای مشاهده ی سند ( اینجا ) و ( اینحا ) کلیک کنید . 👉

حاکم نیشابوری که از محدثان مشهور اهل سنت است از پیامبر (ص) روایت نموده که ایشان به علی و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام ) نگاه کرده و فرمودند :

«إِنِّی سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ » و ایضاً «مَنْ سَبَّ عَلِیًّا فَقَدْ سَبَّنِی» و ایضاً خطاب به علی (ع) فرمودند : «وَمَنْ عَصَاکَ فَقَدْ عَصَانِی»

حاکم نیشابوری و ذهبی در ذیل روایات فوق ، به صحیح بودن آنها تصریح نموده اند .

📚(( المستدرک ج 3 ص 131 و 161 ))

👈برای مشاهده ی سند ( اینجا ) کلیک کنید . 👉

همانطوریکه ملاحظه می فرمائید ، مخالفین شیعه با توجه به اعتقاد به عدالتِ مطلقه برای صحابه و اهل بهشت دانستنِ آنها ، دچار پارادوکس شده و با نادیده گرفتن روایاتِ صحیح خودشان ، به توجیه اشتباهاتِ امثال معاویه ، یزید ، ابن ملجم و ... ، پرداخته و هر دو طرفِ حق و باطل را 👈( رضی الله عنه ) 👉می دانند .

  کار عاقل نيست با یک دل ، دو دلبر داشتن
  مِهرِ امثال یزید و عشقِ حیدر داشتن

   از پي سلطانِ دين پس چون روا داری دلا
  جز علی و عترتش محراب و منبر داشتن

  کی روا باشد به ناموس و حِیَل در راه دین
  حقّ زهرا بُردن و دينِ پيمبر داشتن

  جز کتاب الله و عترت ز احمدِ مُرسل نماند
  يادگاري کان توان تا روزِ محشر داشتن

برگرفته از دروس علم کلام تطبیقی ، سید رضا نوعی ( حکیم )